ارایه با موضوع موتور جستجوری توزیعشده یاسی. اسلایدهای این ارایه رو میتونید اینجا ببینید و در صورت نیاز دانلود کنید. در جلسه ۱۷۱ ام لاگ مشهد ارائهای با موضوع پروتکل XMPP داشتم. اسلایدهای این ارائه رو در این آدرس. مدتی پیش ارائهای توی جلسه باز نرمافزاری مشهد ارائهآی در مورد بیتکوین داشتم. در انتهای ارائه محدودیتهای قانونی استفاده ا.

نميدانم پس از مرگم چه خواهد شد. نميخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم. که از خاک گلويم سوتکی سازد. به دست کودکی گستاخ و بازيگوش. دم خويش را بر گلويم سخت بفشارد. و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد. بدين سان بشکند در من. اميدوارم که از اين شعر زيبای دکتر شريعتی لذت ببريد. بچه ها لطفآ براي بهتر شدن اين وبلاگ كمكم كنيد. اميدوارم كه اين كارو انجام بديد.

اونقدر مردم که دیگه هیچ کفنی اندازم نمیشه. من فقط راه خانه را گم کرده بودم. این همه بیقراری از پس باد های بی نام و نشان. نمی دانم از کدام کوچه ی تنگ این خواب بلند پیدا شد. که اینگونه تیشه به ریشه ی ناسور روحم می زند. چراغی که خود حتی امید کورسویی ندارد. جز سنگینی بر دستانت چه می تواند داشته باشد. اما قسم محض این دریدگان. خط های جاده ایی میشوند که هنوز سنگلاخ هایش. مسیر را سبز می کنند برایت.

من است ,حتما حتما من است. کنکاشی عمیق تر در درون من. بهانه ی این یکی -مثل بهانه ی بیشتر این اواخر- بسکتبالیست است. دل آدم یک جور بخصوص عجیبی برای این آدم می رود. که کم کم می فهمم بسکتبالیست را باید از همه ی حد ها و مرزها و سد ها بگذرانم. بسکتبالیست باید بتواند من را , همه ی من ها را ببیند,لمس کند. از شکستن یک لایه از یخم راضی ام.

که گوشی را برداشته و جویایی روزگارشان شویم . بله! اکنون که با پا گشودن به این کمپانی گنده چشممان به حوری بودن و گوگولی بودن بعضی از همکاران. خیلی دیر! نوه ی خاله بزرگمان دوتا فنگ سفید و آبی اش را به ما بخشید .

و روح تو از لابلای درختان هنوز ماشه می چکاند! اینسان که می بینم. داس بر گردن گندم افتاد. و خرمن بر دامن دهقان. فکر می کردم در این دنیا. غیر عقرب نتوان جانوری پیدا کرد. که چو از روی سرش. سر و کارت بشود با نیشش! فکر می کردم در این دنیا. غیر یک خنجر آلوده به زهر.

باید کاغذ را سیاه کنم . یکشنبه 31 خردادماه سال 1394. وقتی حتی یک خط نمی تونی بنویسی. کسی واقعا هنوز میخونه! یا فقط من دیگه نمی نویسیم! خیلی گذشته و خیلی گذشتم . من موندم و یه ذهن خالی و یه عالمه خاطره . دوشنبه 4 شهریورماه سال 1392. چقدر این روزها در صدای سازم دلتنگند . دلم رقص می خواهد . تخت خواب کودکیم را می خواهد. سهشنبه 18 تیرماه سال 1392.

یادش به خیر دهه 80 . یاد همه خاطرات صریح و آدمای نابش به خیر. چقد زود دیر شد . دستم اگر ز نو مشغول کار شود. قلبم د گر زیر بار نمیرود. آن عابرم میان درندگان که تند. جز از برای زیستن نمید و د. ظ ; چهارشنبه ٢٠ اسفند ۱۳٩۳. خلق از کوچ ز دامان زمین. خالقی مطمئن از خلقت خویش. تفنگ از دست نازیها نیفتاده. هنوز از پشت هر دیوار صدای کینه می آید برون هر شب. میان شعله های سر کشیده تا فلک از خشم. پشیزی نیست مرگ کودکی در تب.