تقدیم به تمامی زنان عاشق سرزمینم. من دیگه به وبلاگ پرشین بلاگم دسترسی ندارم. خواستم بگم ازین به بعد همینجا باهام در ارتباط باشین. اگر رمزی خواستین بدین یا من چیزی نوشتم بیاین همینجا. البته که خیلی سوت و کور شده این بلاگستان ولی خوب بازهم یه راه ارتباطیه باهاتون که دلم نمیخواد از دست بدم. خلاصه آخر هفته هم یه تولد خانوادگی گرفتیم که طبق معمول بابا کیک و سپیده هم یه قاب کار دست .

وبلاگ به ادرس جدید انتقال پیدا کرد . سلام دوستان عزیزم واقعا منو شرمنده کردید با کامنت های پر مهرتون اصلا انتظار نداشتم به یادم باشید . دلم واقعا براتون تنگ شده بود هر چند این مشکل باعث توفیق اجباری شد که هم من بتونم یکم به کارام سر و سامان بدم هم اینکه بدونم دنیا بدون وبلاگ نویسی و. دنیای خوب و گاها بدش چه حسی داره هر چند اوائل واقعا احساس خلاء میکردم اما بعدا دیگه کلا یادم رفته بود اینجا رو. البته من با اینکه ادم وفادار.

نمیدونم از اخرین بارى که اینجا نوشتم چقدر میگذره ولى فکر میکنم حدود یک سال شده باشه. به هر حال دوباره تصمیم گرفتم بنویسم. چیز خاصى نمى نویسم ولى دوست دارم بعضى از نوشته هام رمزى باشه اگه کسى دوست داشت بخونه رمزو بهش میدم. اینجا مثل یه دفتر خاطرات از زندگیه جدیدمه. امیدوارم تو زندگیه جدیدم خوشبختیو لمس کنم. واقعیت اینه که خیلی دوست دارم به وبلاگ تک تک دوستام سر بزنم و وبلاگاشونو بخونم ولی واقعا فرصت نمیشه. سعی میکنم به زودی دوباره اپ کنم. امروز سالگرد فوت پدر نازنینمه.

تمامی تبلیغات ارسالی با شرمندگی حذف میشه و تایید نمیشه. سلام و احترام به دوستان عزیزم. نوشته شده در ساعت 1 توسط الهه. اینجا منم و تنها پناه من. بهترین کسی که تو اغوشش ارامش میگیرم. لذت بودن تو اغوشش رو با هیچ جیز عالم عوض نمیکنم. وقتی بعد یه دنیا شکستن و سختی تو اغوشش به ارامش میرسی. ساده تر از سخن ساده من. او مرا مي فهمد! .

سلام من برگشتم با یه دنیا حرف ولی الان وقت ندارم که بنویسم آخه امروز تولد فرشته کوچولوی مامانی بود. قربونش برم دیگه واسه خودش خانمی شده. این یه سال یکی از بهترین سال های عمرم بود. من با نفسم خوشبختی رو احساس میکنم و بهترین روزهای زندگیمو تجربه میکنم. دختر قشنگ و خوبم خیلی خیلی خیلی دوستت دارم و عاشششششششقققققتتتتممممممممم و تولدتو عاشقانه بهت تبریک میگم و برات بهترین هارو آرزو دارم. اینو فعلا علی الحساب داشته باشید تا بعد. چندوقتیه که خارش لثه هاش شرو.

عصر آخرین جمعه اولین ماه سال جدید رو پشت سر می گذرونم و تنهام و این تنهایی بهونه خوبی شده ی قلم به دست بگیرم و برای تو بنویسم. خیلی وقته نامه ها م اون رگ و بو رو نداره. خیالی وقته به نامه هام عطر نزدم تا وقتی بازش می کنی چهره شیطون ترین دختر موهویجی بیاد جلوت.

ما سه تا ناجیه شکست هم . من کمی از تنبلی در اومدممممممممم. بد جور بی حوصله شدم .

خاطرات من به عنوان مادر و همسر. دایی جان هم اولین جلسه شیمی درمانیشون انجام دادن و الان هم الحمدالله بد نیستن. انشاءالله که با دعای شما بهتر هم می شن. صبح این مطلب گذاشتم اما اینترنتم خیلی قطع و وصل می شد اینه که الان می ذارم.