تقدیم به تمامی زنان عاشق سرزمینم. من دیگه به وبلاگ پرشین بلاگم دسترسی ندارم. خواستم بگم ازین به بعد همینجا باهام در ارتباط باشین. اگر رمزی خواستین بدین یا من چیزی نوشتم بیاین همینجا. البته که خیلی سوت و کور شده این بلاگستان ولی خوب بازهم یه راه ارتباطیه باهاتون که دلم نمیخواد از دست بدم. خلاصه آخر هفته هم یه تولد خانوادگی گرفتیم که طبق معمول بابا کیک و سپیده هم یه قاب کار دست .

هوراااااا ديروز بعد از خوردن قرص ضد تپش قلب و كلي روحيه و انرژي مثبت از جانب همسري سوار ماشين شدم . جناب تيمسار يه مرد فوق العاده با ادب و شخصيت بود. اينقدر باهام خوب رفتار كرد كه تمامه استرس هام دود شد رفت هوا و من بهترين پارك دوبل عمرم رو زدم و قبول! مقذمات سفر به استامبول فراهم شد و انشا ا. 4 مهر ساعت 7 صبح پرواز داريم! توي اين هفته ميريم عكس دومين سالگردمون رو ميگيريم. يه عكس شاد و مسخره دوس داريم باشه! خوشحالم . يه روز شادي يه روز غم! يعني اينقد تو زدن ر.

خاطرات من به عنوان مادر و همسر. دایی جان هم اولین جلسه شیمی درمانیشون انجام دادن و الان هم الحمدالله بد نیستن. انشاءالله که با دعای شما بهتر هم می شن. صبح این مطلب گذاشتم اما اینترنتم خیلی قطع و وصل می شد اینه که الان می ذارم.

به فکر اینم که دنیا بدون تو اصلا جای دلچسبی نیست. جمعه ای که دلگیر نبود. خب برای اونا جمعه ها تا ظهر هم روز کاری محسوب میشه. آخر هفته ها خونه ی مامان اینام. فردا برمی گردم خونه خودمون. خوشبختانه چهارشنبه یه اکشن حسابی زدم و تموم خونه رو حسابی مرتب کردم. کلا یه خونه تکونی کوچیک انجام دادم. اکثر وسایل اضافی به چمدونها و بالای کمد انتقال داده شد. برای همین کار چندانی نمونده, هرچی هم مونده باشه طی چندروز آینده تموم میشه. خدایا امروز رو برام یه روز خوووووب بگردان.

گفتا تو از کجایی که آشفته مینمایی گفتم منم غریبی از شهر آشنایی. نمی دانم این روزها از ساعتی مانده به شروع یک روز دیگر ,آغازی دیگر و شروع یک من تازه , پر می شوم از دلشوره . انگار همه تشویش های سال های گذشته یک باره در قلبم غوغا می کنند . آفتاب کم سوتر , آواز گنجشکان کم هیاهوتر , و من دچار تردید می شوم . شاید طبیعی ,شاید کمی اغراق آمیز و شاید دچار وسواس شده ام . آمدن - ماندن و رفتن.

حالم این روزا بدتر از همس ت. بین بودونبودن چقدر فاصله ست. جایی که بودن و نبودنت. اینظوری به بودنت احترام گذاشتی . ای دل ساده ی من. ای دل ساده من بیا بیرون از توی خیالش. ای دل ساده من خیلی گیر افتادی تو دامش.

از صبح گیر دادم به همکار که پاشو برو بستنی بخر. موضوع زیادم جدی نبودا ولی دیدم حرف گوش نمیده منم بیشتر گیررر دادم که من کار نمیکنم بستنی میخووام . ولی این همکار جان خیلی پررو تر ازمنه اصن به رو خودش نیورد. منم دیدم شکست خوردم رفتم نشستم ساکت و اروم سرجام. همکارم رفت بیرون و یه ربع بعد با دست پر امد و دو تا بستنی نونی زعفرونی خرید براخودم و خودش . قراره جلدشو قاب کنم بزنم به دیوار انقد که برا خرید یه چیزی دق میده به ادم. فقط کاش کسی امروز نیاد.