شما را به میهمانی دیشبم,فرا می خوانم. همدم خوبي بودي در اين دوسال گذشته! مي توانم با قاطعيت بگويم كه رويهم رفته دوستت داشتم . همگي شما را به اهورا مي سپارم . شاد باشيد و سربلند . نوشته شده توسط آرمان در یکشنبه دوازدهم دی ۱۳۸۹. 1بعد از يك وقفه طولاني به بلاگستان برگشتم . راستش را بخواهيد بكلي از ادامه دادن نوشته هايم داشتم منصرف مي.

چهار سال درس و نوشتن و زحمت روز پنج شنبه رسمن تمام شد. به هر حال ساعت حدودن یک ربع به دو جلسه شروع شد و تا کمی بعد از چهار طول کشید. و چه سبکی بی بدیلی آن دم که ممتحن دوم گفت که ما شما را در خور دریافت مدرک PhD از دانشگاه لندن می دانیم. یک سال وقت داریم تا ۴۵٠ صفحه مطلب را به انتشاراتی.

ر د دندان ح و ا. این خون من بود که خاک را شکافت. تراشیدهشده در فکر آیلا صیادی به ساعت بیوقتی لینک. تراشیدهشده در فکر آیلا صیادی به ساعت بیوقتی لینک. توی این دنیا دلیل ندارد. همین جوری و صرفن برای آرامش خیال. تصمیم گرفتم عنوان وبلاگم را عوض کنم. تراشیدهشده در فکر آیلا صیادی به ساعت بیوقتی لینک.

یکشنبه سی ام تیر 1392. ۶-۷ سال پیش که نوشتن رو شروع کردم دوستهای خیلی خوبی از همین صفحه پیدا کردم. دوستهای خوبی مثل حامد مثل آرمان مثل گیس طلا و خیلی از دوستانی که توی مهمونی ای که گرفتم شرکت داشتن. متاسفانه کسانی که اسم دوست رو یدک میکشن نمیدونن که چیزی به اسم آی پی وجود داره و وقتی میان فحش و دری وری برای آدم مینویسن خیلی راحت میشه پیداشون کرد .

یادداشت رامبد خانلری در روزنامه فرهیختگان. اصل یادداشت در روزنامه فرهیختگان. نقد بوی قیر داغ در خانه فرهنگ صدف.

داستان شکلات تلخی که تاریخ مصرفش گذشت و فقط تلخیش ماند. یک ویروس ناقلای بد قلق افتاده به جانمان. دارو و بخور و ویکس و اینها هم شده آب در هاون کوبیدن. بدن درد و سرفه و سینوزیت و مخلفاتش. ساعت دو نصفه شب بود و من حتی تا دم در رفتم که از سوپر بیست و چهار ساعته زیر ساختمان یک کیسه شکلات بخرم. تا سه به خودم پیچیدم و به روزگار نا مرادیها لعنت فرستادم و بعد خوابم برد.

بانوی مرداد 48 پیوند با آب و آینه. فقط همین! آوریل 7, 2011. گاهی چنان بدم که مبادا ببینیم. حتی اگر به دیده رویا ببینیم. من صورتم که به صورت شعرم شبیه نیست. بر این گمان مباش که زیبا ببینم. با این همه مخواه که تنها ببینیم. مبهوت می شوی اگر از روزن ات شبی. بی خویش در سماع غزل ها ببینیم. یک قطره ام و گاه چنان موج می زنم. در خود که ناگزیری دریا ببینیم. شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست.