دوستای گلم بلاگفا دیگه قدیمی شده. من همیشه نتم ولی یاهو عاشق کنفرانس. خواستین ایدیتونو خصوصی بزارید در خدمت هستم. نه اگر قلب تو سنگی ست. آسمان زیر پروبال نگاهت آبی ست. شوق پرواز تو رنگی ست.

کسی سئوال می کند بخاطر چه زنده ای . و من برای زندگی تو را بهانه می کنم. 1583;وشنبه ۱٥ تیر ۱۳۸۸. خواهم تو را مهمان کنم در گوشه ای از قلب خویش. شما هم این غلام مولا علی را فراموش نکنید. بهار , بهار چه اسم آشنایی. حالا نوبتی هم باشه نوبت فال هاست . پس بدون پارتی بازی از اولین اسم .

مشكلات خنده دار اما واقعيه دختر پسرا. دلم واستون یه ذره شده ولی حیف که این ترم واحدهای درسیم زیاده. شاید دیگه نتونم بیام نت ولی همین که به یادم هستین یه دنیا ارزش داره. همتونو دوس دارم و سعی میکنم مثل قبلا بازم بیام پیشتون. خانومها هيچ وقت راضي نميشن. سلام بروبكس خيلي خيلي باحال.

زانو نمی زنم حتی اگر سقف آسمان کوتاه تر از قامت من باشد. بازی وبلاگی پرواز با هزار تومنی! مثل همه کودکان دیگرند. لبخندشان از جنس پاک کودکی است. زیبا هستند مثل همه کودکان زیبا. حس نگاهشان هیچ چیز جز پاکی رو به آدم نشون نمیده. هنوز هم زیباترینید کودکان محک. با یک هزار تومانی دو بال ساخته ام. و می خواهم با آنها تا خداوند پرواز کنم.

حس می کنم دیگه روحیه ای برای نوشتن ندارم خسته ام ولی. دنیا چه بد شده حتی نمی تونم درد دلم و بنویسم. حتی نمی تونم برای خودم درد دل کنم. حتی نمی تونم برای خودم گریه کنم یا بخندم. همه چی اجباری شده همه چیز از سر نیاز. همه چی برای خوشآمد دیگران. واقعا زندگی چه سخت شده. ما را ز درون خویش غافل کردند. فهمیدن عشق را چه مشکل کردند. انگار کسی به فکر ماهی ها نیست. سهراب بیا که آب را گل کردند.

دیگر انتظار فرج از بیست خرداد دارم. نه تو برای او می مانی . هر دو هم بی هم نمی توانید. و زنده بودن را حس کنید. و سخت ترین چیز اینست که آدم به خودش بدهکار باشد . و هیچ چیز بدتر از آن نیست که انسانی کسی را به خودش بدهکار باشد که نتواند جبران بدهی کند. ای آشنا چشم دل بگشا حال من بنگر سوز و ساز دلم را ندیده مگیر.

روي هر شانه سري تكيه كند وقت وداع سر ما وقت ودا تكيه به ديوار كند. نیستین کجایی خبری ازتون نیست. نه من بودم جانه یه دانه دخترم بودم. نمیدیدین آخه منو هر کسی نمی تونه ببینه. ها این لبخند ملیح آی هرس در میاره. خودم می خوام هرس تون در بیاد تا تمیز شین. البته اون فکر کنم چرک بود باید در میومد حالا بهر حال. بیا تازه از سر مسافرت بر نگشته رشته کلامه از دستم در رفت. بگیرش نزار در ره اوناهااااااش اونطرف بابا سمت راستته.