چيزي بگو پيامبر بي كتاب من.

اگر حبیب نگشتی یزید نیز مباش. لقدکان لکم فی رسول الله اسوه الحسنه .

حامیان توافق خوب و استقلال علمی. و در این کوچه همه پنجره ها آخر سر. میشود باز به روی تو و ما آخر سر. توی این کوچه و پس کوچه همه محو شدند. همه رفتند و ماند این رد پا آخر سر. تو و یک باغ پر از چلچله و بوی بهار. میرسد موسم پائیز فرا آخر سر. تو پر از عشق به پروازی و من میدانم. که از این گوشه رهائیم رها آخر سر. و غمت بر در و دیوار دلم خواهد ماند. مثل یک قاب ترک خورده بجا آخر سر. بله میدانم از این راه شبی میگذری. تا کنی کوچه پر از نور خدا آخر سر.

امروز 21 اردیبهشت 1390 همون پست قبلی رو با شعری از مریم عزیزم بروز میکنم. متأسفانه به عللی خودش نمیتونه وبلاگو بروز کنه. زمين رؤیای نابجایی بود میان دنیای ما. فاصله ی ما را پرمی کنند. که من بهشت زاده شدم. آنگاه که نخستین رویا تپید. و آنگاه که نخستین آه برامد. مرا از تو جدا کردند. جای تیغ روی کلامم هست.

احساس خوشبختی آئورلیانو با دیگران. شریک نبود چهره ی رمدیوس خوشگله که. با توجه به سن کمی که داشت می توانست. دختر آئورلیانو محسوب شود قلب و روح. پسر جوان را تسخیر کرده بود در سینه اش. دردی ایجاد شد که حتی هنگامی که راه می. رفت همچون ریگی که در کفش باشد وجودش. عشق! به شعر بیشتر بیاندیشیم تا به جنگولک بازی توصیه ی برادرانه! ادبیات در ایران بد جوری در کماست امید که تمام نکند چرا که مرگش را و بوی خلالش را دارم حس میکنم! .

باسلام و آرزوی سلامتی برای همه دوستان. البته قصد دارم به ياري خدا و كمك دوستان يك وب سايت خوب راه اندازي كنم.