سنگ را سنگين ميكوبي و من هيچ نميگويم و تو انگار ميترسي بلند شوم و دنبالت بيايم. از اينجا كه بگويي خداحافظ و گوشي را بگذاري يك ساعت و چهل و سه دقيقه طول ميكشد و من . خيابان را سكوتي جادويي پر كرده بود. انگار اين خيابان طولاني با دو رديف تير چراغ برق و درختان محو . ir و سرنوشت فقط با داستان يا شعر به روز خواهد شد. حسابم با خودم پاکه ادامه مطلب.

كوهستان آبي مينا ي من. قصه های بابابزرگ جون من. یک سال و نوزده روز پیش. دیبا در خانه اولش فقط یک یادگاری شد . خانه دیگری دارم اما اینجا همیشه خانه اول من است . یادگاری های زیادی دارم و دوست هایی که برایم ماندگار شدند. دلم عجیب می خواست دوباره اینجا بنویسم . حتی برای کسی که نمیشناسمش. این است سحر من که مرا دوره می کنی .

اسمان سیاه و دل گرفته است. و زمینی که من بر ان ایستاده ام. و جز برف و من هیچ نیست. والبته میدانی که تمامی لحظه هایم از. وحالا در این لحظه هیچ حسی ندارم جز اینکه. میدانی به چه می اندیشم. رزوهایم را بهتر از خویشتنم میدانی. اما گفته ای صبر کنم. امروز بیتای زندگی ام گفت که مرا متفاوت از تمام انسانها میبیند. تا بحال خیلی از دوستان وحتی غریبه ها نیز این را اظهار داشته اند. نه شاخ دارم نه بال اما گویی در ذهن من همه چیز متفاوت است.