با تو از خویش نخواندم که م جاب ت نکنم. عشق یعنی نفس های وسوسه انگیز تو. که هرشب صورتم را نوازش و مدهوشم میسازند. لبانت که ناب ترین طعم عشق را بر لبانم مینشاند. عشق یعنی امن ترین نقطه ی هستی. لذت یعنی در سرد ترین شب سال غرق در تن تابستانی تو. ایمان یعنی تپش های قلب تو در من. تپش های قلب من در تو. زندگی یعنی نبض تک تک لحظه هایم.

ن ثر غ یر م س ج ع. ن ثر غ یر م س ج ع روزمره نوشت های گاه و بیگاه من. کاش میشد باتو از وصل بگویم. برای خودم بهترین ها رو آرزو میکنم. یک ساعت و دو دقیقه از شروع آذر ماه میگذره. و من نشستم روی تختم پتو پیچ شده دارم مینویسم. و ازین قبیل واژه ها. این حرفو میزنم چون خودم اینطوری هست.

مرغ باغ ملکوتم نی ام از عالم خاک. چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم. فرشته های من امید و آیدا. شب در چشمان من است. به سیاهی چشم های من نگاه کن. روز در چشمهای من است. به سفیدی چشم هایم نگاه کن. شب و روز در چشم های من است. به چشم های من نگاه کن. جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت . یخ کرده ام اما نه از سوز زمستان. اما نه از شب پرسه های زیر باران. یخ بسته ام یخ بستنی در تب تبی که.