کل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی. دل نوشته های بهار بی خزان. این بره های ناقلا هم کار خودمه.

بیدلی در همه احوال خدا با او بود . هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق. عشق آن دلی گرفت که تحت رضای توست.

حجم های متضاد و حرف های دل. هرگز کسی این گونه فجیع به کشتن خود برنخاست که من به زندگی نشسته ام. چرک نویس چشمانم را خاک گرفته باز. مدتهاست مرا نخوانده ورق میزنی. آه ای روزهای رفته ی من. دلم می خواهد شیطنت کنم. و مانند کودکی بی پروا گستاخ شوم. با صدای بلند بخندم و گریه کنم. خنده نقابی می شود بر اشک های بی صدا. پیر شده ام با گیسوانی سیاه.

حرفی ندارم با تشکر از همگی.

کجای این شب تیره بیاویزم . خرج خنداندن و شاد کردن دلش. آنوقت عاشقانه ها می شود شانه هایت. همانجایی که حاضرست جان دهدوقتی که سر می گذارد. قسمت نشد که با تو کمی گفتگو کنم.

دردا كه نگشت هر كسي محرم ما. آگاه نشد به دل ز بيش و كم ما. آني كه نشاندمش سخنها در گوش. ديدم كه ز دور خنده زد بر غم ما. انگار فقط منتظر نشستي تا يكي لحظه ي رفتن رو اعلام كنه و بلند.

ما دو تا دوست سعی میکنیم که شما بتونین به زندگی لبخند بزنید و لبخنداشو ببینید. و البته از همه جا و همه چیز براتون مطلب میذاریم.

دل من وسعت دریاست اگر بگذارند . شعر من بهانه ایست برای ما شدن دستهایمان تا تکرار غریبانه جدایی را شکست دهیم .