گاهی دست اتفاق را می گیرم که نیفتد. تو را به پوچ بودنت برسانند! تو مرا از دست خواهی داد. و من نیز تو را از دل . روزگار هر دوی ما چنین است. به گمانت کداممان پشیمانتریم آن روز! جواب این پرسش را زمان خواهد داد . خودت را به گردش دعوت کنی. و در ازدحام دست های به هم گره خورده. در یک روز دو نفره. دست در دست سایه ات. دو نفره ی دو نفره. با قدم زدن بگذرانی .

متنفرم از ته دل من از اول مهر. سقوط تاوان پریدن با بعضی هاست. خدا خودش عاقبت هممون رو بخیر کنه.

از سری دغدغه های من. چقد توو خونه موندن ک یف میده .

هرگز کسی اينگونه فجيع به کشتن خود برنخاست که من به زندهگی نشستم ! و عجیبه که هنوز هم گاهی به آدم هایی فکر می کنم که اینجا بهم داد. فقط یک دم حس می کنی که در این دنیا تنهایی. و برای همیشه تنها باقی خواهی ماند . کم کم تفاوت ظریف میان نگه داشتن یک دست. و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت. اینکه عشق تکیه کردن نیست. و یاد میگیری که بوسه ها قرارداد نیستند.

در این پنج چیز خلاصه می شود. من در آن موقع ها. داستان ولی چرت و پرت. قفسه های خالی از کتاب. چیکا از نسل آب ها. فقط یه چیز دیگه بگم. اتوبوس ی به نام هوس. نوشته های مسیح علی نژاد. آخرین بوسه ی ژاکلین زیر ایفل. جسمم آمریکاست روحم ایران! و پرسه هایی ک تا ادامه می روند. وقتی در متن خیابان س قوط میشوی.

بیست و یکم تیر ۱۳۹۴ افسانه. سی و یکم فروردین ۱۳۹۴ افسانه.

منظورم اين بود كه باخودت داري چيكا مي كني. اين روزا هرتايمي كه گير مي يارم بت زنگ مي زنمو بات حرف مي زنم. تو زندگيامون چي داره مي گذره. خوشالم كه شلوغياي روزمون همو گم نكرديم.

ماه را به هیچکس نمی دهم. و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت. اینکه عشق تکیه کردن نیست. و یاد میگیری که بوسه ها قرارداد نیستند. و شکست هایت را خواهی پذیرفت. سرت را بالا خواهی گرفت با چشمهای باز. با ظرافتی زنانه و نه اندوهی کودکانه. و یاد میگیری که همه ی راههایت را هم امروز بسازی. که خاک فردا برای خیال ها مطمئن نیست. که خیلی می ارزی .