شاهدختی نه تا بی نهایت ابدی. بگذر و بگذار که من از تو بگذرم. آهای ۹۳ ای که دوستت ندارم. لحظات زیبا و شیرین بسیاری از تو به یادگار دارم. فاصله انداختی میان من و خواهری که دیوانه وار عاشقش بودم و هستم. و این فاصله ها که انداختی تنها به کیلومتر نیست. گاهی فاصله هایی میان قلب هاست. برای همین اصلا دوستت ندارم. اما همیشه به فکرت هستم و همیشه در ذهنم می مانی این را به تو قول می دهم. و از تو سپاسگذارم که به من درسهای بسیار آموختی که از این نظر از بهترین سالهای عمرمنی.

دیروزم در رویای دیدن تو تمام شد. و فردایم از فراموشی تو بوی مرگ خواهد گرفت. نوشته شده توسط داود سیدی در جمعه بیست و ششم شهریور 1389. بعد اون حرفت ازت متنفر شدم. مات و مبهوت نگاش کردم لبخندی زدم. اما بنده خدا خیلی بیمار بود. نوشته شده توسط داود سیدی در پنجشنبه بیست و پنجم شهریور 1389. هنوز هایت هنوز به من ایده می دهد. و من در ایده هایم هنوزهایت را به کار می برم.

زیبایی باید در نگاه تو باشد نه چیزی که در آن می نگری. با یه شکلات شرو شد . تا اونجا که همه دوباره زنده میشن. باشه منو تو باهم دوستیم. دوستی بدون تا رو نمی فهمید.