در ابعاد این عصر خاموش من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم. آخرین قسمت از نیلوفر و کنکورش. خانم مهندس می شویم! بهمان نمی آید اصلا! دلم تنگ میشه. برای همه ی آدم هایی که چهار سال کنارشون بودم! برای همه ی معلم هایم. حتی برای گیر دادن ناظم ها. خوبه که خیلی تنها نیستم.

مثل یه پک محکم که پشت پنجره به سیگارت میزنی. مثل رژلب قرمزی که جلوی آینه محکم می کشی رو لبات. مثل بارونی که اول صبح غافلگیرت می کنه. مثل بوس کوچولوی موقع بیدار شدن. بعضی چیزا رو میشه خیلی دوست داشت. نوشته شده در یکشنبه یازدهم دی 1390ساعت توسط شیرین. بعضی وقتا دونستن اینکه دیگرانی هم هستن که. یه جورایی خوشحالم می کنه . نوشته شده در یکشنبه بیستم آذر 1390ساعت توسط شیرین. یعنی شعور در حد زیر موزاییک .

جهت خالی نبودن عریضه! دل من دیده بوسی دوست دارد. در اینترنت عروسی دوست دارد. دل من مثل یک وبلاگ عاشق. نوشته شده در چهارشنبه 5 آبان1389ساعت توسط Alireza. از خاطرها پاک شده م.