مي نويسم از هر چه كه دوست دارم. آب باریکه ای دارم که همش. می رود پای قسط و مای بیبی! و با اضافه کار و یارانه. روزها می رسد به آخر برج! گاهگاهی سبدی می گیرم. به لطف چای های پشت سر هم. و همچنین برنج هندی و آب. شکمی دارم کلا آفساید! که با تمام بدیش. که دو چشمان باجناق گرامی تاجر و قلمی م! به دیدنش به یقین می ترکد. و گمان می برد او. به رهن خانه ای کلنگی و بی مالک و شاه! یعنی ها داخل آن اسب دوان! و چند مطلب را.

سنگ بی قیمت اگر کاسه زرین بشکست قیمت سنگ نیفزاید و زر کم نشود. یه مغز کوچولوی دوست داشتنی. از آخرین نوشته اینجا بیشتر از 6 ماه میگذره. فکر کنم رکوردی باشه برای خودش در صورتیکه بوده روزایی که دو تا پست اینجا ثبت شده. دیروز فکر می کردم اینجا رو چقدر دوست داشتم و دارم. و چقدر این ثبت خاطرات برام دلنشین بوده و بازگشت و خوندن دوبارشون برام جالب بوده و حتی خیلی جاها کمک کرده یادم بیاد چیزایی که اصلا تو خاطرم نمونده. الان پسرک من یک سالش تموم شده و همه وقت من بعد از کار رو به خودش اختصاص میده.

آشیانه عشق من و آقای همسر. اینروزهای آخر سال برام خیلی لذت بخشه. خدا این دلخوشی های کوچک رو ازمون نگیره. نیمه دوم سال به لطف خدای بزرگ زندگی کم کم خوشگلی هاشو بهمون نشون داد و آرامش حاکم شد.

پر از حرفهای تازه از بهار دل نازک من. یه جمله تکراری اما دلنشین. حتی سقف هم به زمین نزدیکتره. هوا واقعا در جریانه و خواب رو سبک می کنه. پنجره ها کوچکن اما نور بیشتره . هیچ عنصر گرمی تو فضا نیست . با پرده های مخمل چند لایه . با تمام فرش های دستباف تبریزی. همه چی دارم هیچی ندارم.

سایبانی از عشق و اعتماد بر بلندای عشق گسترانیده ایم. پریروز آخرین امتحان مدرسه برادرم بود. بچه کلی خوشحال بود که خدایا راحت میشم و بعدش ۳-۴ ماه بازی میکنم و خوش میگدرونم. از امتحان که اومده بیرون داشته سوار سرویس میشده که یکی هلش داده و افتاده زمین! دستش شکسته بود و گفتن باید عمل شه. دیروز عملش کردن و یه پلاتین هم فعلا مهمون دستش شده. چه تابستون دلچسبی براش شروع شده! اینقدر دلم براش سوخت که یه عالمه گریه کردم. حالا باز هم خدا رو شکر. امروز صبح مرخص شد از بیمارستان.

اما پشت این ناله ها یه حس لطیف و خاص و روشنیه که فقط خودم می شناسمش. و یه رخوت باورنکردنی که دلم می خواد زمان همینجا متوقف شه .

چه دعایی کنمت بهتر از این. دوستان خوبم نوروز 90 مبارک. زادگاه و تاريخ تولد هيچكس در هيج تقويم و نقشه اي نيست چرا كه آدمها هر لحظه در طپش قلب. كساني كه دوستشان دارند متولد ميشوند. وچقدر نام مهربان برازنده توست مرد پاييزي ام. با تو هوس عاشقي كردم.

3ماه از اخرین نوشتن میگذره یادمه قبلنا اگه یه روز نمینوشتم دق میکردمو کلی دوستام نگران میشدن. تلگرامو وایبر و اینارو زیاد دوست ندارم. حس گذرا بودن دارم بهشون. همه چی داره به سمت تنبلی و راحت طلبی پیش میره. خیلی از دوستام دیگه نمینویسن ارشیو خیلیاشون پریده و چند نفری رو هم تو تلگرام یافتم که جای خوشحالیه. پر از امید استرس نگرانی خوشحالی. و پراز التماس دعا از همتون.

دوشنبه 31 آگوست- 9 شهریور اتوبوس برگشت از اتوبوس رفت هم به مراتب بهتر و راحت تره! اتوبوس وی آی پی . یکشنبه 30 آگوست- 8 شهریور ساعت حدود 9 به زور همسری از خواب بیدار میشم. دوش میگریم و میزنیم بیرون. جمعه 28 اگوست- 6 شهریور ساعت 3 میرسیم خونه. من میپرم حموم و سشوار و . تازه دیروز صبح از سفر برگشتم. از سفر حدودا 9 روزه. البته دو تا سفر مجزا. یکی با همسری و یکی تنها.