دیشب اولین شبی بود که تو خونه خودمون خوابیدیم. واقعا ادمیزاد چقدر پوست کلفته و زود خودشو با محیط وفق میده! یه حس خوبی داشتم. یعنی دلم تنگ شده بود! یه جورایی ارامش. با اینکه جای خوابم عوض شده بود اماحتی یکبار هم نصفه شب بیدار نشدم. صبح از لای پنجره بوی هوای خنک بارون زده که پرده هارو حرکت میدادو حس کردم. دل انگیز بود! نفس عمیییییییق میکشیدم ازین هوای تمیز و ارزوهایی که حقیقی شده بودن. از خونه که اومدم بیرون خوشحال شدم که کوچه فرعی رفت و امد هست! .

اثاث کشی نسبتا تموم شده و دو روزی هست که خونمون شبیه خونه شده . فکر کنم چهار شب مهدی رو زمین و من روی کاناپه خوابیدم . افطاری و سحری رو یا مامان برامون فرستاد یا چیز آماده خوردیم . یه شبم برای هر دوش پیتزا خوردیم . اینترنتمون هنوز وصل نشده و با دایل آپ میام نت . ولی سعی می کنم وبلاگل رو بخونم. تولد 30سالگیم خونه مامان برگزار شد و خیلی خوش گذشت و خندیدیم . زحمت کیک رو هم برادرم کشیده بود. شب قبلشم خواهرم اینا اومدن و شوهر خواهرم خونه رو دید.

اين هواي پاييزي هميشه منو ياد اولين روزهايي مي اندازه كه با اين وبلاگستان آشنا شدم آخ يادش به خير. چه روزهاي خوبي بود پر از هيجان. مليكا و الهه اولين كساني بودن كه باهاشون تو انيجا آشنا شدم. روزهاي باروني كلي به من انرژي مي ده اين چند روز هم همينطوري بودم . بالاخره بعد از چند سال انتظار آخر اين هفته مي رم مشهد. فكر كنم يه چهار سالي هست كه نرفتم. قراره با خواهران گرام و مامان بريم. از خبرهاي خوب اينكه خو.

اما پشت این ناله ها یه حس لطیف و خاص و روشنیه که فقط خودم می شناسمش. و یه رخوت باورنکردنی که دلم می خواد زمان همینجا متوقف شه .

زندگی همیشه قشنگه فقط باید بهش بخندی. نوشته شده در تاریخ شنبه 26 اردیبهشت 1388 توسط نظرات. نوشته شده در تاریخ دوشنبه 21 اردیبهشت 1388 توسط نظرات. نوشته شده در تاریخ دوشنبه 7 اردیبهشت 1388 توسط نظرات.

و این منم زنی تنها در آستانه فصلی سرد. فکر کنم خیلی بد قولی کردم . آخه از وقتی این فرشته اومده تو دلم و واسش وبلاگ جدا ساختم همش اونو آپ میکنم . خانمی های گل تا موقع اومدن نینی فعلا اونو اپ میکنم تا سرم خلوت بشه . تا اینجا بگم که من و نینی جون خوفیم. میام اینجا رو می اپم. دلم واسه همتون تنگ شده . شاید تا موقع زایمان دوباره برگردیم تهران. حال شوشو و نینی جون هم خوبه نینی تا 20 تیر میاد ایشالا تو بخلم. خاله ها واسم دعا کنین.

دوست دارم این روزای مادری برام ثبت بشه . با خودم می گم اینقدر این لحظات شیرین و ماندگار هستن که هیچ تلاشی واسه ثبتشون ندارم . این لحظات اینقدر توی ذهنم موندگارن که فکر نکنم هیچ وقت از توی ذهنم برن . این روزا بهترین روزای زندگی منه . پسر زیبا و شیرینم . تمام این خوشبختی و آرامش رو مدیون توام. این روزام پر شده از نگ.