چقدر پدر آرزوداشت دیدن دخترکش را در لباس بخت. نوشتنم شده سالی یکبار! آنهم شاید دیگر فقط برای خودم . شاید این روزها همان شادترین روزها را تجربه میکنم . شهریور هندوانه ای من! زنانی که با گرگها می رقصند.

من از صدای سکوت بهار بیزارم. شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند. برای بودن می شود نرفت. چشمه از هر جا بجوشد گواراست. می خواهم کمتر زمینی باشمن. آدم آورد در این دیر. آخرین بار که از تو گفتم و نوشتم نه ساله بودی و امروز دوازده ساله. این چند روز هم به لطف خدا می گذرد. باید یاد بگیری که صبوری کنی.

با من به زبان بی الفبا سخن بگو. شب یلدا انار است و من و هندوانه و برف. و لحظهی بی دریغ فالی از حافظ. از در صدای مشت میآید.

خط خطی های گاه و بی گاه من. پای درد دلم اگر بنشینی. و گوش های دلت زنگ می زند. تنها جایی برای دمی نشستن. و گرد خستگی ات را بتکانی بر دلم. هر طرف که بنگری باد و باران است. باران خورده دوام می آورد. برای من نه چراغ بیاور. و نه دریچه ای حتی. بی دریچه دوست تر دارم. و برای دلت دستمالی بیاور.

اگه لينک دادين عوض کنيد.