سفارش ترانه فقط از این وبلاگ میسر است. وقتي كه خورشید به ماهیتش اعتراف می کند. دست نوشته هاي يك بيمار رواني. بی ستون و کتیبه .

آدمی که من از وقتی شناختمش جز خنده و امید چیزی به من یاد نداد. ولی این آدمی که من ازش حرف میزنم حتی یک لحظه هم در برابر بدی ها بد نشد. هیچ وقت سعی نکنید از آدمی که با تمام وجود شما رو دوست دارد بگذرید چون خدا موهبت داشتن بعضی چیزها رو فقط یکبار.

اما وقتی کمتر مطالعه داشتی اعتماد به نفست بیشتر بود . تازه فهمیدم تو همه زمینه ها این یه قانون است. اگر تو کنارم بودی و حواست به من بود بدون شک بی اراده همه چی سر جایش قرار می گرفت .

پرتره سیاه قلمی از جعبه مداد رنگی. سعی میکنم داستان بنویسم و از گلایه هام گاهی هم عکس. روزی یه داستان مینوشتم دیگه حتی وقت نداشتم ویرایش شون کنم. یه مدتی دچار یاس فلسفی شدم گفتم گور بابای هنر و نوشتم اینا. بعد ازیه مدت دوباره نوشتم اینبار ایده ها ازم فرار میکردن. حالا یک ساله ایده ها هستن من هم هستم یاس فلسفی هم رفته همه چیز هخم آرومه فقط خودم رو یادم رفته. نمیدونم چرا جدیدا حس میکنم دارم منقرض میشم.

دلتنگی های فرناز و سمیر. ظ روز چهارشنبه ٤ فروردین ۱۳۸٩. این آخرین پستی هست که می نویسم. فکر کنم دیگه کافی باشه. دی 86 تا فروردین 89! اینم که دارم می نویسم برای خداحافظیه. خیلی اینجا رو دوست داشتم. اما الان دیگه هیچ جذابیتی برام نداره.