کم کم دارم بار وبندیلم رو میبندم. از روزای پیش رو میترسم. از یه اتفاق غیر قابل پیش بینی میترسم. با خودم فکر میکردم که چرا امسال اینجوری شدم بعدش یادم افتاد که هرسال این موقع ها حالم خراب میشه. دانشگاه اینقدر کش داد که حالمو از درس خوندن هم بهم زد. دقیقا نمیدونم کی ولی حتما یه روزی میاد که منم به آرامش میرسم. یه سر درد گیج کننده. تنها خداست که میتونه آرومت کنه. حتی کسی بهت توجه هم نمیکنه.

تقدیم به تمامی زنان عاشق سرزمینم. من دیگه به وبلاگ پرشین بلاگم دسترسی ندارم. خواستم بگم ازین به بعد همینجا باهام در ارتباط باشین. اگر رمزی خواستین بدین یا من چیزی نوشتم بیاین همینجا. البته که خیلی سوت و کور شده این بلاگستان ولی خوب بازهم یه راه ارتباطیه باهاتون که دلم نمیخواد از دست بدم. خلاصه آخر هفته هم یه تولد خانوادگی گرفتیم که طبق معمول بابا کیک و سپیده هم یه قاب کار دست .

زندگی پر پیچ و خم یک زن. من یه زنم, زنی که اصلا نفهمید چه جور زن شد! تا از دختر بودن به زن بودن تبدیل شد هزارن سختی و مشکلات سر راهش قرار گرفت که خودشم گیج شد! تولد با طعم کتک 3. تولد با طعم کتک 2. زندگی با سختی هاش میگذره. سلام دوسته گلم ممنون که به وبلاگه من سر زدی. تولد با طعم کتک 3. تولد با طعم کتک 2. زندگی با سختی هاش میگذره. من و بابی و .

ذوقم دارد به سمت عقیم شدن میرود.

زنانگی هایم را رج به رج می بافم اینجا. او فقط دست داد و من. همه چیز را می شود حاشا کرد.

گاهی اوقات مجبورید بپذیرید که برخی آدمها میتوانند در ذهن باقی بمانند نه در زندگیتان. با یه شاخه گل سرخ و لبخندی که همیشه آرزوشو داشتم. گریه کرد و گفت دلش برام تنگ شده ولی من فقط نگاش کردم.

به آفتاب سلامی دوباره خواهیم داد.