ها زندگی ما آدم ها رو میسازن و شاید بشه اون ها رو به سه دسته تقسیم کرد. اتفاق های بد و اتفاق های خیلی بد. قدیم تر وقتی تو بعضی شرایط خیلی بهم سخت میگذشت خیلی تلاش میکردم که یه چیزی رو تو اطرافم تغییر بدم تا اوضاع بهتر بشه. ولی اکثرا فرقی به حالم نداشت.

این وبلاگ دیگه بروز نمیشه! برای ارتباط با من به آدرس فیسبوکم. هستم اما کمی متفاوت تر! این شعر کمی قبل در سایت خوب ادبیات ما بود حالا اینجاست با لبخند و مهمان نوازی. تکرار کن در خود من خوش باورت را.

شعر ها و نوشته های شخصی برامکه. سلام دوستان از این به بعد اینجام.

خود راه بگویدت که چون باید رفت. کفش هایت را در بیاور . و ذهن پلک می زند. به قلم مجید پورولی کلشتری.

کسی که هیچ کس نبود. در من سلطنت از آن تو نیست. از گرده ام تازیانه می روید. با اینکه زیر بار هیچ خنجری شانه خالی نکرده ام. با عرض اندام داغ خورشید سوخته ام. تا پناه ببرم به خودم. در خاکستری ترین وسعت خونی غروب. هیچ سنگی نامم را ابدی نمی کند. فرازهایی از الهی قمشه ای. دلنوشته های الهی قمشه ای.

قطعا روزی صدایم را خواهی شنید. روزی که نه صدا اهمیت دارد. دير شد اما به هر منوال دارد ميرسد. فصل چيدن گر چه سيب كال دارد ميرسد. جام ها جا مانده اند از هم كه بعد از سالها. تشنه لب بودن شراب سال دارد ميرسد. كل كشيد از هر طرف بادي موافق بارها. اتفاقي را كه از دنبال دارد ميرسد. تا همين يك لحظه پيش از اين غزل هم خواب بود. او كه در بيداري من حال دارد ميرسد. روح سرگردان من در ازدحام سنگ ها. قبله و قبله نما ه.