همزمان با روز قلم از دومجموعه شعر روانشاد علی اخگر در فارسان چهارمحال و بختیاری رونمایی شد. ای بسا شاعر که بعد از مرگ زاد. نوشته شده در شنبه ۱۷.

بی هیچ حرف پوچ و اضافی. تقدیم به کسی که نیست. نام کسی که حرف از آیینه ها زده است. نامی شبیه آتش و مانند آذرخش. چیزی چو خشم ابر که وقتی ببارد است. نامش شروع می شود عینا شبیه عشق. با یکهزار و سیصد و پنجاه و شش بهار. رنگ خزان به سبزترین لاله ها زده است. آن دختری که در غزلش گریه می کند. داند عیار عاشقی اش چند درصد است. یک ناگهان دوباره به ما چشم باز کرد. گویی میان ماندن و رفتن مردد است. با این همه دوباره به ساعت نگاه کرد.

بهار هنوز فرصت خوبی ست. و میان ماهیانی که در تو. Zwnj; می خواهم ماشینی باشم. که دور از میدان تو هی دورمیزند. و خیابان هاش را باران است. برای تابستانی از شمعدانی های مادرم بود. و پاهام که هی لیز می خورند تا جملات بعدی. سیب های جهان برای افتادن خواب آلود. گاهی که هوای سیاره ام را شب می کردند.

بی تو به سر نمی شود.