شبکهی تارعنکبوتی رنگین به روایت ساسان م. پنجشنبه ۷ خرداد ۱۳۹۴ ه. تعارف که ندارم یادم نمیآید چیزی نوشته باشم و وقت نوشتنش مخاطبی خیالی پیش روم نگذاشته باشم به نمایندهگی هر مخاطب واقعی که شاید وقتی نوشتهام را بخواند. ترس از راضی نکردن مخاطب هم گاهی چنان یقهام را میگیرد که برای لحظاتی دلام میخواهد قید نوشتن را بزنم. از اینها بگذریم دلام برای آن هیجانها تنگ شده. چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴ ه. سهشنبه ۲۵ فروردین ۱۳۹۴ ه.

بی هیچ حرف پوچ و اضافی. تقدیم به کسی که نیست. نام کسی که حرف از آیینه ها زده است. نامی شبیه آتش و مانند آذرخش. چیزی چو خشم ابر که وقتی ببارد است. نامش شروع می شود عینا شبیه عشق. با یکهزار و سیصد و پنجاه و شش بهار. رنگ خزان به سبزترین لاله ها زده است. آن دختری که در غزلش گریه می کند. داند عیار عاشقی اش چند درصد است. یک ناگهان دوباره به ما چشم باز کرد. گویی میان ماندن و رفتن مردد است. با این همه دوباره به ساعت نگاه کرد.

بی تو به سر نمی شود.