A little more this way. کلیه حقوق و امتیازات این سایت متعلق به گروه سایت های پرشین بلاگ می باشد 1396 - 1381.

پونزده سطر از بند بند وجودم. متوجه حضور من در مسیر روزمرگی هایش شود . ایستاده ام تا بتوانند بر من تکیه کنند. رهگذرانی که شاید روزی مرا ببینند. که حتی کبوتری هم بر روی بازوانم. کبوتر ها هم دل کنده اند.

به دیواره ی ذهنم تکیه زدی و گاهی روی کاسه ی سرم ضرب می گیری با صدای قدم هایت و از فرط بی حوصلگی گاهی آواز می خوانی در مغزم. مردم این سر دردها را میگرن میخوانن اما من میدانم. در حال ساختن خاطره های ناب هستیم. میخواستم خودکار خوب بفروشم به جوانکی که نگاهش معذبم می کند. و چه دانه هایی که در می داد. آن سرش کلاف گره های کور.

حضوری گر همی خواهی ازو غایب مشو حافظ. خوشا آنان که دایم در نمازند. راضی ام به رضای تو. عاشقان را با تن و با جان چه کار. زمن مگذر, مرا مگذار مگذار. چهار اثر از اسکاول شین. یک قلب پاک از تمام معابد جهان زیباتر است. در امتداد عطر گیسوان تو. تو هم بخوان به نام پروردگارت.

از این بزرگ شدن یک شبه. دیدم تهران نشین هایی رو که مسخره می کنن.

عشق همیشه در مراجعه است. تول و مسافرت و اینا.

وبلاگی با این آدرس پیدا نشد. بعد آن تکه ها را بگذارم در یک قوطی شیشه ای. خدايا معجزه اي مي خواهم . آسمان ها را بار ديگر بشكاف. به دستهايت نياز دارم . جیبشان را پر عادت کردیم.