از آخرین یادداشتم دو سال و دو ماه می گذره . دیشب وقتی با دوتا دوست خوب و قدیمی تو چمنها دراز کشیده بودیم احساس کردم چقدر دنیا می تونه قشنگ باشه و خدارو شکر می گم براش . اتفاقات غیر منتظره و جالب و معجزه واری افتاده . دلم برای دوستام اینجا خیلی تنگ شده . اومدم بگم مسافر کوچولو فکر می کنه بخشهای مهمی از سفرش رو طی کرده و آماده است بخشهای دیگه رو ببینه . دوستی اتون بخش ارزشمندی از زندگیمه . خواستم روزهای خوب زندگی رو باهاتون شریک شم .

هجویات یک ذهن چهارخونه ی راه راه. امروز یهو دلم هوای اینجا رو کرد. آخرین نوشته ام مال 1 سال قبل بود. درگیری ها شکل جدیدی به خودش گرفته. اثر سن و ساله انگار. دیگه دلمشغولی ها از اون نوع رمانتیک و صورتی خالدار نیست. شده از جنس سنگ و شن و خاک و کلوخ. دیگه جونی نمونده واسه کندن. توی همین یک دو ماه اخیر.

کافه بلاگ - یادداشت های آرش رحیمی پور. گاهی بالا آوردن دردها سخت تر از هضم آنهاست. این راآنهایی که دردی دارند وگاهی هوس می کنند فریادش کنندمی فهمند. مشغله های چرکی وفیلتر وبلاگ. وبلاگ پاک ومنزه ام در بلاگر فیلتر شده! دلم می گ.

معرفی بهترین وبلاگها همراه با افزایش بازدید.