گابریل گارسیا مارکز و دنیای جادویی او. به دنبال رویاهای خود بروید. یک بازی وبلاگی مخصوص اول سال. خیلیا اینطورین که اول سال یا اول سال تحصیلی هزار تا وعده میدن که دیگه از امسال مثلا. معمولا هم جوگیری چند روز اول که میگذره همه چی فراموش می شه. بازی رو خودم شروع می کنم.

وقتی از سالن می اومدم بیرون دیدمش. هر روز صبح هر دو مسیری رو پیاده از داخل بیمارستان رد می شیم. اون از اتوبوس پیاده می شه و من از سرویسم. تقریبا هر صبح همدیگه رو می بینیم و با هم این مسیر رو طی می کنیم. وقتی از سالن بیرون می اومدم دیدمش. امروز تنها اومدی ها! توی مسیر هر چه گوش دادم صدای پاهات نیومد! روزهایی که می بینم اطرافم همه صحبت.

هجویات یک ذهن چهارخونه ی راه راه. امروز یهو دلم هوای اینجا رو کرد. آخرین نوشته ام مال 1 سال قبل بود. درگیری ها شکل جدیدی به خودش گرفته. اثر سن و ساله انگار. دیگه دلمشغولی ها از اون نوع رمانتیک و صورتی خالدار نیست. شده از جنس سنگ و شن و خاک و کلوخ. دیگه جونی نمونده واسه کندن. توی همین یک دو ماه اخیر.

باید دید نزد ما چه مفهومی دارد! خدایش به دور باشد آنهایی که زنگ و اسمس از طرف شماره ناشناسی دارند. کافی است در پشت خط یا بواسط تایپ صفحه کیبورد یک سوال خیلی عجیب بپرسی! یی که از دهان و ذهن خارج می شود با خود سوءتفاهم سنگینی به همراه دارد. خلاصه امر شما حق نداری کسی را نشناسی. به هفت پشتت هم خواهی خندید.