من فکر می کنم پس من هستم. منم يه روز بزرگ مي شم. 1588;نبه ٢٦ آذر ۱۳٩٠. یکی به دنیا می آید و دیگری می میرد . و تو واقعا نخواهی توانست به مردمی کمک کنی که با مرگ مشکل دارند , در حالی که مشکلات خودت را داری .

به تو گفتم حذر از عشق ندانم. سفر از پیش تو هرگز نتوانم. دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم. باید اول به تو گفتن که چنین خنگ. سالهای تکرار عاجزانه ی کلام با من بمان. سالهای انتظار محال میوه ی ارغوانی خورشید. سالهای بی دوامی سخن های شیرین آدمکهای بیمار. سالهای به باد سپردن خاکستر کاغذها و باور روان دائم یک حماقت بودن! تمام زندگیم را زیر دندانهای فشرده ام تا صبح می جوم! و من در کدو.

من خیلی وقته اصلا آنلاین نمیشم با اینکه الان ۲-۳ ماهه ADSL داریم اما باورت نمیشه من به جز پیدا کردن تحقیق هیچ وقت دیگه ای آن نشدم. این ترم میشم ترم ۶ معماری دانشگاه رودهن! اما هنوز احساس ترم ۲ اییا رو دارم! میترا دلم گرفته. خیلی چیزا خیلی وقتا هست که آدم نمی تونه حتی واسه خودش تکرار کنه. چه برسه به اینکه به کسی بگه. عادت کردیم همه چیزو همیشه تعریف کنیم. ترک عادت موجب مرض است! روزگار خیلی قشنگ می چرخه و عوض میشه اون قدر قشنگ که حتی نمی فهمیم چی شد! چون امکان نداره یادم بره! دلم برات تنگ شده! .