خدایا شکرت به خاطر همه ی چیزایی که بهم دادی و ندادی. اما من دلم روشن است. به محو شدن غمهای دیرینه مان. و دیگر ترس از دست دادنش را به دلهایمان راه نخواهیم داد.

ماندن به پاى توفایده نداشت. دیدى چه خوب ترک کردنت رابلدم! خواستم دوستت داشته باشم اما نفهمیدى. اطمینان داشتى که من نباشم دورت شلوغ است. ولى ب همان شلوغى دورت قسم! پشتت خالیست. ب حرفهایم خواهى رسید امادیگرقصه من وتوتمام شد. حالادیگریک زندگى جدید ساخته ام. ببخشید که رفتنم یهویی شد.

البته فراموش نکنین که اسم آنا گاوالدا به تنهایی وزنۀ سنگینی رو جلد کتابه. نوشته شده در پنجشنبه بیست و یکم اسفند ۱۳۹۳ساعت توسط علی پزشکی. پایان باز واسۀ اتفاق بزرگی که منجر به مرگ یه انسان یه نوزاد و نه یه جنین حتی اخ.

مینویسم نوشته هایم را تا کم کنم بار شانه هایم را با کلمات. حالا دیگه خیلی وقته حنای من رفته تو انباری و منم خیلی وقته بزرگ شدم اما. کاش میشد هنوزم با بازی کردن با حنا مثه اون موقع ها خوشحال شد و هم خندید. دومین سالگرد نبودنت و رفتنت به آرامش ابدیت .

بعد از 9 ماااااه! لطفا اگه رمز میخواهید کامنت بگذارید, در صورت صلاحدید خودم و شناخت براتون خواهم گذاشت, فقط لطفا اگر فکر میکنید که میتونید خواننده دایمی و کامنت گذار باشید درخواست رمز کنید. 5 لحظه ناب و خاطره انگیز. این هم آخر امسالمون! من و زهرای خوبم.

از اینکه بخوام رمز دار بنویسم و بین خواننده های خاموش و روشن دوست داشتنی وبلاگم فرق بذارم. به نظرم هرچیزی دورانی داره. هر روزتون بهاری و سبز. ترنم افکار و خاطرات من.

قصه این است چه اندازه کبوتر باشی. شبیه دلهره و ارزو! توی این.