همه چیز از اونجا شروع شد که من به روی خودم نیاوردم . از اولین چیزی که آدمایی که بهشون میگم دوست! ازم پنهون کردنو من به روی خودم نیاوردم بعد بقیه چیزا شروع شد و من مجبور شدم همچنان به روی خودم نیارم . از یه طرف خوشحالم که آخرای این دوره از زندگیم درگیر اون موضوعات بدرد نخور بین آدما نشدم . از قوی بودن خسته شدم از این که هر وقت به گذشته نگاه کردم با خودم گفتم چقد من دختر قویی بودم . ظاهرا باازم باید بگم اینو .

حال و هوا نویسیست با اندکی چاشنی ثبت خاطرات. نوشته شده در پنجشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۲ ساعت توسط گلسنگ. آخیش! یک مقاله باید بنویسم از تحقیقم که انشالا چاپ میشه تو یک فصل از کتاب استادم.

اینجا از حرف هایی دم میزنم. که در دنیای واقعی جرات کلمه. حرفهای یک خانوم مهندس معمار. که گاها طعم باران میدهند . و عشق صدای فاصله هاست. فاصله هایی که غرق ابهام اند! باید همه چیز را تجربه کنی. اگر وبلاگم گم شود,هویتم گم میشود.

بعد از مدتها کلنجار رفتن با خودم کانال زدم اگر کسی از قدیمی ها اومد تشریف بیارید در خدمت باشیم. جمعه ۱۲ آبان ۱۳۹۶ Me. خیلی وقته ننوشتم و تو این مدت اتفاق خاصی نیوفتاد هرچند تولدم بسیار خوب و پر انرژی برگزار شد و تغییراتی که تو خونه دادیم کلی بهمون روحیه داد مخصوصا کاغذ دیواری های گل گلی دوست داشتنیم. پنجشنبه ۴ آبان ۱۳۹۶ Me. کلاسام به سقف هشت تا رسیدند که البته گاهی خیلی خسته میشم.

حتی دیگه به کجا هم نمیبرد این امید مارا. هر صبح چشمهام رو باز میکنم و میبینم که زندهام. گفت که زن داره بهش میگه نامزد قشنگی داری. خندیدم و گفتم بگو نامزد نیستیم. گفت ولش کن و خندید . زن خنده کنان باز زد به آب و پسر. برم گردوند به جمع و د.

چرا که امید آن چنان توانا نیست. که پا بر سر یاس بتواند نهاد. ولی حق نداری با من حرف نزنی.

همه دارن ی کارایی برا زندگیشون میکنن تنها کسی ک نشسته و داره مثه گیجا بقیه و کاراشونو نگا میکنه منم. روزام همینطوری ب معنای واقعی الکی میگذرن مثه همیشه. تنها فرقی ک با قبل دارم اینه ک قبلا تو فکرم پر کارایی بود ک میخوام انجام بدم ولی الان فکرم خالیه. نمیخوام هیچ اسمی رو این حالم بذارم اصلا. ۲ بهمن یک سال بدون بابام گذشت.

از سری دغدغه های من. چقد توو خونه موندن ک یف میده .