و در این کوچه تنهایی من. و داغترین اشتیاق و تبدارترین احساس و خالصترین گفتن. هرگاه دلش یاد او میکند و زبانش سخن از او میگوید و روحش آتش میگیرد. اگر تمامی خلق گرگهای ها.

شاید نباید بگویم همه بهتر که بگویم اغلب . آن وقتی می ایم که بدانم دقیقآ چه می خواهم بنویسم و اساسآ چه غلطی می خواهم بکنم! وقتی دوباره می ایم که همه بادبادک به دست توی خیابان های رنگی با اسمانی ابی خندان راه بروند! و این هم عشق. کاشکی هایی که کاشته می شوند .

زیر شمشیر غمش رقص کنان بمانید که من رفتم. تا روز قیامت پست آخر. این روزها تعداد خوانندگانی که مرا می شناسند بیش تر از آنهایی که مرا نمی شناسند شده. را فرامرز اصلانی برایتان شرح می دهد. حالا تا پنج بشمارید و از خواب بیدار شوید.

وسط این برزخ نابرابری کنارمی! .

ما و خدایی که درین نزدیکیست. 1740;کشنبه ٢۳ آبان ۱۳۸٩. کوچه باغ شهریور پر از خاطره ست. از گلبرگهای باغچه ی شهریوری تا سایه سار درختان سرفرازش. ازسپیده دم متبرک به اذان عاشقی تا شامگاه ایستاده به نمازش. از آسمان بارانی تا گلبرگهای شبنم زده اش. از دلتنگی یه غریبه تا صدای قلب بی قرارش. از صدای پای یه آشنا تا سلام مهربانش. از دست های یخ زده و محتاج من تا دست های گرم و صمیمی تو. از تمنای چشمهای من تا آغوش پر سخاوت تو. از لحظه های بی تو بودن تا لحظه های با تو شدن.

امیدوارم از گرمای هواو در پی اون آلودگی هوا ناراحت نباشیدوالان که دارین وبلاگ منو میخونید جای خنک نشته باشید. چند وقتی بود که تو وبلاگ چیزی نمی نوشتم یعنی راستشو بخواین حس وحالشو نداشتم. خلاصه که منم تصمیم گرفتم تو وبلاگ مطلب بذارم امیدوارم خوشتون بیاد.

یا حسین جان یک نگاه به مردم دلشکسته بینداز. ازت می خوام یک شب بیای به خوابم یاری ام کنی. که هیچ وقت نماز خوندنم رو ترک نکنم. از فردا تا جمعه تعطیلیم . می تونم بیام عذاداری ات . خلاصه می تونم باشما خلوت کنم. سرتو درد اوردم امامم باید برم خدانگهدار. سلام حالتون خوبه خیلی وقت بود که اینجاننوشته بودم دلم براتون یه ذره شده بود.