و در این کوچه تنهایی من. و داغترین اشتیاق و تبدارترین احساس و خالصترین گفتن. هرگاه دلش یاد او میکند و زبانش سخن از او میگوید و روحش آتش میگیرد. اگر تمامی خلق گرگهای ها.

اندر حکایات دردونه جان سه شنبه 28 اردیبهشت 1389. من برگشتم چهارشنبه 22 اردیبهشت 1389. سال نو آغاز نو پنجشنبه 20 فروردین 1388. بعد از یک ماه و 6 روز سه شنبه 20 اسفند 1387. آرومم مثل دریا یکشنبه 29 دی 1387. روزها از اومدنم میگذره یکشنبه 22 دی 1387. شب دوم تنها در تهران پنجشنبه 12 دی 1387.

قبول سفارش اهنگسازی در انواع سبک ها. نوشته شده در دوشنبه بیست و هشتم مرداد 1392ساعت 1 AM. نوشته شده در شنبه نوزدهم اسفند 1391ساعت 1 AM. نوشته شده در سه شنبه پانزدهم اسفند 1391ساعت 10 PM.

کجایی که تنهایی و بی کسی. با من آشنا کرده حس غمو. ببین داغ دوری از آغوش تو. به زانو در آورده احساسمو. همه فکر و ذهنم شدی و هنوز. داره آب میشه دلم پای تو. ببین قفل لب های من وا شده. منو قصه گو کرده چشمای تو. خیالم رو از عمق دلواپسی. تا رویای بوسیدنت می برم. سکوت شبو گریه پر می کنه. شبایی که از خواب تو می پرم. نشد قسمتم باشی و پیش تو. به لبخند هر روزت عادت کنم. منو محو چشمای مستت کنی . تو رو مثل کعبه عبادت کنم. من اين کنج زندون ماتم زده. تو بيرون از اينجا تو روياي من.

یکشنبه 29 دیماه سال 1392. دیدی که در فراق تو بر ما چه ها گذشت. چندان که محنت از سر یاری زما گذشت. دانستی ای عزیزتر از جان که در غمت. کا ر حبیب تو زطبیب ودوا گذشت. پروانه را سزد که بسوزد زسوز شمع. از جان گذشت هر که زکوی شما گذشت. چون غنچه ای که روی گرفته زعندلیب. درغربت نگاه شفق بی صبا گذشت. ز سوسن نشسته به آب آمدم به یاد. از رهگذار خلوت دل بی صدا گذشت.