اناری نگه داشته ام روی درخت باغچه حیاط یلدا برای چیدنش می دانم می ایی! چه فایده این همه باران وقتی تو چتر بر میداری. فقط کوبه زنانه بر در همین برای آمدن تو کافیست. یک نفر می آد که من منتظر دیدنش ام یک نفر می آد که من تشنه ی بوییدنش ام خالی ی سفره . حقیقی و وهم آلود همچون منظر پشت پنجره قطارهای سریع با خط آهنی مه آلود وچون دستم را می گیری چونان ریگی نرم از میان . پاییز هم اگر بیایید تو با این همه رنگ روسپید نمی شوی! دوستت دارم بی آنکه نامت را بدانم دوستت دارم به همین سادگی! .

این پرچم سفید گلوله خوردهی سرگردان در باد. با دوستت دارمهای برافراشتهای که از وزیدن بازماندند. به بوی بهار آمده بودم. خودم را پشت و رو میکنم. از پنجره نقطهی کوچکی بر دیوار مانده است. و در تاریکی سوت میزند. کورمال کورمال خودم را صدا میزنم. من از اینکه چشمهایم را فراموش کرده باشم. پیراهنی که از تو پوشیدهام.

دستهایم را گم کرده ام. دستهايم را گم كرده ام. گويي در غار نسيان مدتها است كه اسيرند. اين دستهايي كه مي نگاشتند عاشقانه هاي دريايي. گويي قلم و نوازش دستهاي يارش همه شدند واهي رويايي. دستهايم را گم كرده ام. دستهايي كه به تمناي نوازش دستهاي تو شبهايش را به نغمه اي ز روزهاي تو و غربت روزهايش را به اميد دلتنگي شبهاي تو گره زدند. همه بي نور شدند در كسوف و خسوف جدايي ها.