کلیه حقوق و امتیازات این سایت متعلق به گروه سایت های پرشین بلاگ می باشد 1396 - 1381.

در ابعاد این عصر خاموش من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم. آخرین قسمت از نیلوفر و کنکورش. خانم مهندس می شویم! بهمان نمی آید اصلا! دلم تنگ میشه. برای همه ی آدم هایی که چهار سال کنارشون بودم! برای همه ی معلم هایم. حتی برای گیر دادن ناظم ها. خوبه که خیلی تنها نیستم.

توت فرنگی های نه چندان وحشی. به اون تابلوی بزرگ Follow Your Dreams فکر می کنم و به این که هیچ جوری نمی تونم Dream هامو Follow کنم. که اصلن نمیشه و قرار نبوده که بشه.

ياد من باشد پروانه كه مي افتد در آب زود از آب در آرم. ياد من باشد كاري نكنم كه به قانون زمين بربخورد. برگزيده اي از وبلاگ ها. ياداشتهاي دانشجويي از پيام نور. چشمانم را میبندم و سعی میکنم تو را تجسم کنم. در جایی دور از اینجا. بوی خاک باران خورده است! خیابانهایی را که باهم طی کردیم,زیر باران. وقتی بین دوتا آدم یه مدتی به سکوت میگذره. یعنی چقدر حرف هست واسه نگفتن. تا اینکه میرسه به یجا که میبینی کم آوردی.

دنیا را آب برد ما را خواب! وقتی میگه هیچ کدوم از کارهای که باعث تشویش ذهنت میشه حتی فقط نستالجی. گریه ام نمیاد میخوام سر به بیابون بذارم. هنوز اما دل من تنگ است. شیطنت هم بلدم گاهی خود شیطان . آدم وقتی اجازه داد اهلیش کنن. خط خطی های ذهن من.

یکی از قشنگترین دیالوگ های فیلم نوامبر شیرین با بازی چارلیز ترون و کیانو ریوز. با من لیسی به بستنی قیفی ات بزن و کارهای همیشه مهمت را فراموش کن. زیر باران با من برقص و با جمله ی نفرت انگیز الان سرما می خوریم.

آینه ای برابر آینه ات میگذارم تا از تو ابدیتی بسازم. خیره شدم به یه صفحه سفید و جز سیاهی هیچی نمیبینم . دارم سعی میکنم نفس نکشم . وتو این از یاد رفتین تو میرفتی وهمه این نقش های کج و معوجی که تو ذهنم نقش. به اندازه تنفرت از مرد بودن متنفرم از این بودن و نبودنم . از این بازی تکراری . از حرفایی که مثل کلاف سر در گم به هم پیچیده. خستم از خودم و از تویی که باعث میشی هر روز خودم رو بیشتر در هزار توی لفافه. تن خسته خالی تر از قبل شد.