جای همه ی نقطه چین ها میگذارم. تا نخستین خواننده ی هر سرود تازه باشی,. چنان چون پدری که چشم به راه میلاد نخستین فرزند خویش است. فرزندی است که از نوازش دست های گرم تو نطفه بسته است. در آستانه ی فصلی بی تو. دغدغه ی پیروزی مجال فرارم نمی دهد. چشم ها همه خبر از روزی می دهند. به انتظار گذران هزارمین پاییز تنهایی. ریزش برگ ها را به نظاره نشسته ام! فردا برای رسیدن دیر بود.

بی تو دنیا را نمی خواهم.

هیچ کس باور نمیکند! که قلب آدم می تواند. اندازه لایه اوزن سوراخ باشد! برای احترام به قلم. در مورد کپی کردن مطالب این وب. با من صحبت کنید! به غنچه واشده نیلوفر سوگند. تلخ شده ام این روزها . حرفه ای ترین قالب هاي وبلاگ.

چله مینشینم تا آغاز حضورت. تا برسد زمان زاده شدنت در پس این روزهای کدر. که بیایی و مرا از این ورطه بیرون بکشی. خدا را چه دیدی شاید این بار مثل کودکی عجول هفت ماه پا بگذاری بر عرصه ی دلم. باور کن طاقت 33 روز نفس گیر دیگر را ندارم. بیا 1 و 9 را خط بزن و آغازی نو به پا کن.

ناله های قلبم بر دوش قلم سنگین است بر مزار کاغذ می نشیند. سقوط را مزه مزه کنی. تو یی که بی توست. و شعری که بی توست. و دلم مملو از ابر.