بسیار سفر باید تا پخته شود خامی. درووود به همه شما خواننده های قدیم و جدیدتصمیم دارم به زودی چیزی بنویسم و دوباره وبلاگمو احیا کنم. شما پیشنهاد بدین چه چیزایی بنویسم. تغییراتی در اینده ای نه چندان دور و نه چندان نزدیک. با درودی بیکران به ارواح همه خوانندگان وبلاگم. و من چنان درگیر ارشد. و خیل مشتاقان را خشنود کنم تا از دیدار من بسی شاد گردند.

ایگین جان آدرست رو واسم بزار خانومی. سرگذشتم عین این کتاب داستان هاست. رویایی و دور از دسترس. اما من بهش دسترسی پیدا کردم. مشوق اصلیم تو نوشتن سرگذشتم دوستم پریچهره که همیشه یارو یاورم بوده. تز اصلی این وبلاگم اون داد.

شنبه 28 اردیبهشت روز عسلی.

قصه ی عشقم برای تو که گوش می کنی! فقط بخوانید تا من به ارامش برسم! خسته می شوم زمانی از صدای پای تو. خسته می شوی زمانی از تمام حس من. می روی کنار دور ها و می شناسی انچه در میان خواب های کودکی نشسته است. بوسه ای زدست تو . حادثه همین نگاه اخر است. وتو به من همیشه فکر می کنی. ومن برای بوسه ای دگر. هزار سال و ثانیه هزار روز و ماه و دم. هرچند که جور دیگری دیدمشان. از این همه من! که اصلا.

گاهی شاد و گاهی غمگین. دلم گرفته سرم درد میکنه یه حمله میگرنی بد از دیشب شروع شده و داره چشممو از جا درمیاره. باز هم مقصر است مثله همیشه این بشر انگار هیچ وقت نمیخواهد درست بشود. بشود مثله بقیه یه ادم معمولی. یکی که با واژه های رحم محبت وفا انسانیت قلب اشنا باشد اصلا برایش مفهوم این کلمات قابل درک باشد نه نه اصلا تا به حال شنیده باشد کلماتی از این قبیلرا. چرا بعضیا خدارو فراموش میکنن وظلم میکنن چرا سامانو سامانی که میدونی اخلاق نداره انداختیش به جنگ با من.