اگر یادتان باشد اینجا ما سنگهایمان را با پرشین بلاگ واکندیم . تقریبا دو ماه پیش بود . این چند روز پرشین . کمترین تعداد تولد هم 7نفر متولد دی . همین امشب این پست اکران می شود . لطفا صبور باشید ادامه مطلب. امشب حال خوبی دارم . به خاطر داشتن همه شما به خاطر بودن شما به خاطر بلاگستان که گاهی می تواند چقدر .

میخوام دورشم ازاین شهرودیار برم تا ناکجا آباد. خداکنه اونجا کسی نباشه مردمی نباشه که نیرنگ و فریبی هم نباشه. برم با خودم دل شکسته م زندگی کنم. من و دل بارها و بارها تورو آزردیم. به تو توجهی نکردیم و دنبال خودمون کشوندیمت. دردهای منو دل به عذابهای تو در بی حساب شدیم. غرور من بیا تا برویم. من و دل خیال خامی داشتیم به خیال خود دراین شهر بهایی داشتیم. مزه ی عشق به کامم تلخ است. این شهر پراز نیرنگ است. من و دل بارو بنه برداشتیم. خسته و تنها بیا تا برویم.

چه کسی باور کرد جنگل جان مرا آتش عشق تو خاکستر کرد. فهمید چی میکشم و تو غم و تنهاییم شریک شد. خواستم اولین کسی باشی که حرفامو می خونی همه اول شدن.

هر ک س زندگی خویش را به آهنگی می نوازد. آخه کلی ازش خاطره دارم.

سوگند به قلم و آن چه كه مينويسند. سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است. مثل شبهای روزهای پرالتهاب بارها از خواب پریدم. میان فرعیهای داغدار انقلاب هی دویدم. اینجا سرزمین پ ر بلاست. انگار حسین را بارها کشته بودند. سرش را مکرر بر دیوارها آویخته بودند. دور از ما همرهان را بر زنجیر کشیده بودند. میان رد نگاههای خصمانهشان اسیر بودند.

آشکارا نهان کنم تا چند- - - - - - - -دوست میدارمت به بانگ بلند. يه اهنگ از مهدي مقدم. يا از اين بارون اشكام كه ميريزن روي لبهام. بشنوي صداي عشق و التماس قلب من رو تو از اين دل كويري. اخ بميرم و نبينم تو دلت غصه اي باشه. عشق من اخه ميتونه مرهم زخم تو باشه اگه خاستي تو يه احظه قشه هام رو پس ميگيرم. كاش بدوني به ياد تو چشمام رو روهم ميزارم. كاش بدوني روياي من هميشه با تو بودنه.