وبلاگ انجمن فروغ فرخ زاد. هرگز بادی در آنها نپیچید. و دستی در آنها چنگ نزد.

چون موج خسته ای . در راه وصل تو . یک سینه غم لبالب و درمان نمی شود. عطر تن ات به باغ خیالم نشسته است.

کاش دنيا به اندازه ی يه نامه ی عاشقانه قشنگ بود. سايه ها با من در حرکتند. کاش خط رفتنم به تو می رسيد .

به تو گفتم حذر از عشق ندانم. سفر از پیش تو هرگز نتوانم. دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم. باید اول به تو گفتن که چنین خنگ. سالهای تکرار عاجزانه ی کلام با من بمان. سالهای انتظار محال میوه ی ارغوانی خورشید. سالهای بی دوامی سخن های شیرین آدمکهای بیمار. سالهای به باد سپردن خاکستر کاغذها و باور روان دائم یک حماقت بودن! تمام زندگیم را زیر دندانهای فشرده ام تا صبح می جوم! و من در کدو.