من از نهایت شب حرف میزنم. و از نهایت شب حرف میزنم. I speak out of the deep of night. Out of the deep of darkness. And out of the deep of night I speak. If you come to my house, friend. Bring me a lamp and a window I can look through. At the crowd in the happy alley. My whole being is a dark chant. To the dawn of eternal growths and blossoming. In this chant I sighed you sighed.

به نام آنکه وجودم ز وجودش به وجود آمده است.

دور خواهم شد از این خاک غریب. غزلی زیبا از امید صباغ نو. در استکان من غزلی تازه دم بریز. مشتی زغال بر سر قلیان غم بریز. هی پک بزن به سردی لبهای خسته ام. از آتش دلت سر خاکسترم بریز. گیرایی نگاه تو در حد الکل است. در پیک چشمهای ترم عشوه کم بریز. وقتی غرور مرد غزل توی دست توست. با این سلاح نظم جهان را به هم بریز. تبر به دست بگیر انقلاب کن. هرچه بت است بشکن و جایش صنم بریز. لطفا اگر کلافه شدی از حضور من. بر استوای شرجی لبهات سم بریز! تمام لحظه های بی تو بودن را.

بعد ها كه به خود آمدم. تو دیروز رفته ای . روی ماه خداوند را ببوس.

خسته باشم من اگر از مقنعه. ميکنم با روسري آن را عوض. توي مترو پيش چشم حاضران. تند و فرز و يکوري آن را عوض. ميکنم با بربري آن را عوض. تکه فرشي کهنه زير ميز بود. کردهام با پادري آن را عوض. هرکه از يارش ملالت ميکشد. ميکند با ديگري آن را عوض. هماتاقي بود با همکار خود. کرده با همبستري آن را عوض. اعتقادش گرچه محکم بود و سخت. کرده با ناباوري آن را عوض. دستبند نقرهام را قرض کرد. کرده با ناشيگري آن را عوض. شعرهاي سرسري آن را عوض. توافق کردي و کردي خرابم.

خالصانه ترین احساس یک سالگرد ازدواج. تازه از خواب بیدار شده ام. دیشب تا ساعت سه صبح بیدار بودیم. چون کسی که قرار بود به ما کولر گازی اجاره دهد بدقولی کرد و ماندیم بی کولر ودربه. در دنبال کولر فروش میگشتیم. یک دوش میگیرم و لباس سبزم را تن میکنم به محض. باهم تازه از راه رسیده اند . مصی و شبنم هم هستند و خدا میداند چقدر دلم.

چشمانت با من گفتند فردا روز ديگري است. حالا غمت هم به زندگی ام اضافه شد. طناب می شود دور گردنم. مثل مردی خسته که اعدام می شود. این جا اولین خونه مجازی من تو این دنیا بود. امن ترین و پرخاطره ترین. و حالا تو خلوتی بلاگفا شدیم مث سوسو زدن تک و توک چراغهای یک آبادی رو به ویرونی. قالب های ای ک س. انجمن شعر باران تربت حیدریه. سرزمين كوروش بزرگ و فناوری اطلاعات.

یک شعر از محمد امین دهسرایی نه ساله. شادمان هر جا وزان شد. چشمه ی جوشان بر آمد. در دل صحرا روان شد. شاپرک بر چهره ی گل. گاه پر می کشد پرستو. گاه این سو گاه آن. نغمه ی بلبل هز از گاه. می ر سد از سمت دریا. هم نیش زدی و هم عسل آوردی. غم پشت سر هم از ازل آوردی. زنبور شدی دور سرم می گردی. کم بود هر آنچه راه حل آوردی. هی شعر بگو به درد فردا بخوری. از جام شراب سفره ی ما بخوری.