به 373 مشترک دیگر بپیوندید.

از هر دری سخنی! امروز بعد مدتها اومدم اینجا. خودمو از تو صندوقچه درآوردم گذاشتم روبروم نگاه می کنم.

تغییر یافتم از پست قبلی به این پست. حدیث مربوط به آخر ال. زمان رو شنیدم و حکایت اینکه هرچه بیشتر در خانه بمانید بسکه مشکلات و معضلات در بیرون خانه زیاد شده بهتر است و خلاصه اینکه به پدرم حق دادم که نگذارد با یک عده غریبه بروم مرنجاب.

گاه نوشته های من! دسامبر 20, 2014. همه فکر میکنن چون با بچه ها بازی میکنم خیلی باهاشون خوبم ولی واقعیتش اینه که اونا با من بازی میکنن و من باهاشون حال میکنم. اینجوری باعث میشه از تمام قالب هایی که واسه خودم ساختم بیرون میام و میشم یه پسر کوچولو که فقط اون لحظه داره بهش خوش میگذره. آدم اگه رویا نداشته باشه به هیچی نمیرسه.

عید 94 و هم اتاقی. اگه تو ثبت نام نکنی من دفترچه میخرم و تو مجبور میشی بری امتحان بدی! بعضی آدم ها وارد زندگیت میشن تا در نهایت دوستی صمیمانه و خالصشون تو رو به سمتی هل بدن که سرنوشت از پیش برات رقم زده . و من بالاخره فارغ التحصیل شدم! دلم براش میسوزه. خدایا عمر زیاد به آدم نده! اصلا دلم نمیخواد جای این آدم باشم.

فکر می کردم دیگه دوستم نداری. فکر می کردم دیگه فراموشم کردی یا به حال خودم رهام کردی. دلم دیگه داشت خسته می شد. یادته بهت گفتم هیجوقت تنهام نذار. یادته بهت گفتم من فقط خودت رو می خوام. همش فکر می کردم دیگه خیلی دور شدم. دیگه منو نمی بینی دیگه منو نمی خوای. اما تو دوباره صدام کردی. اولش گیج بودم نمی دونستم داری صدام می کنی. بهم گفتی هنوز دوستم داری. هنوز نگام می کنی و مواظبمی. یادم افتاد اون روز بهت گفتم دیگه دوستم نداری و تنهام گذاشتی. خوشحالم که اشتباه فکر می کردم.