اکتبر 14, 2010 بدست ل. جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم. غار حرا زیباترست یا تونل توحید. اوت 30, 2010 بدست ل. بعد رفیقم در آستانهی رفتن گفت که مثل سگ پشیمونه و گه خورده و دلش میخواد بمونه. با فامیل و قوم و خویش خدافظی کرده و ازشون کادو و سرراهی گرفته. پول داده و بلیط و چمدون و کولهپشتی خریده. اگه دم رفتن دبه در بیاره ملت فکر میکنن مریضه و دیوانه. تو مال من گفته شده که آ.

مثل بیرون آمدن چیزی از درونم و تصویر شدن بر پردۀ سینما. حسی که اگر به آن بها میدادم میتوانست سکوت چند روزه ای را مهمان مغز پرهیاهویم کند. دو فیلم را دوست داشتم. انگار یک نفر تو را از روی زمین پستی که جا خوش کردی و خیال میکنی غمهایت عمیقند و شادیهایت قشنگ بلند کرد و به جایی پرتاب کرد که کمی بودنت را قلقلک میدهد. مثل پارچه ای در باد. مثل پروازی نا به هنگام.

پشت پلک خسته باران فراوان میبرم. جان و دل را در کنارش جا نهادم با خودم. آمدم شاید سر و سامان بگیرم پس چرا. دارم آری خسته از ساری به تهران میبرم. ناخوش احوالم که بی او هستم اما سرخوشم.

من و همسرم هردو متولد 60 هستیم و آذر 86 زندگی مشترکمون رو آغاز کردیم. هشتم خرداد 90 هم خدا یه فرشته از آسمون بهمون هدیه داد که اسمش رو گذاشتیم آوا.

من از دیار عروسک ها می آیم. به قول خودش این کار تمرینی بوده برای کاستن از این ترس. گاهی دست و پا که میزنی بیشتر فرو میروی. ماهی سیاه کوچولویت دلش تنگ شده.

زندگي گلدانيست چهار فصلش همه سبز. درود و هزاران درود تمامی دوستان خوبم. دیگه کسی به این سرای بی کسی نمی آید. اما امشب شب بسیار زیباییست برای من. بهترین ها برایت آرزومندم گودرز عزیز و بانوی محترم. شاد باشی و سبز هم وطن. چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست.