آنقدر اینجا می نشینم تا بیایی. تمام سعیم این بود به پای راستش که کمی بر روی زمین کشیده میشد توجهی نکنم و تمام حواسم به چشمان سبزش باشد که گاهی برق عینکش آن را از من میگرفت. صندلی پشت پیانو را کمی عقب کشید و با وسواس خاصی روی آن نشست. دستهای سفید و عصبیش را روی کلاویه گذاشت و خودش خوب میدانست هیچ آهنگی به اندازه لاو استوری مسخم نمی کند. دستهایش را با مهارت روی کلاویه حرکت میداد. آرام از جایم بلند میشوم و دستهایم را حرکت میدهم و چرخ میزنم و چرخ میزنم و چرخ میزنم.

برسد به دست خدا . برسد به دست خدا . برسد به دست خدا .

من فکر می کنم پس من هستم. منم يه روز بزرگ مي شم. 1588;نبه ٢٦ آذر ۱۳٩٠. یکی به دنیا می آید و دیگری می میرد . و تو واقعا نخواهی توانست به مردمی کمک کنی که با مرگ مشکل دارند , در حالی که مشکلات خودت را داری .

نگاهش خیره ماند به ویترین مغازه ای. کلاهش را که برداشت گریست. آه ای پیرمرد مست! مگر الکل چه کرده است. و این جا کمی نزدیک تر.

به تو گفتم حذر از عشق ندانم. سفر از پیش تو هرگز نتوانم. دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم. باید اول به تو گفتن که چنین خنگ. سالهای تکرار عاجزانه ی کلام با من بمان. سالهای انتظار محال میوه ی ارغوانی خورشید. سالهای بی دوامی سخن های شیرین آدمکهای بیمار. سالهای به باد سپردن خاکستر کاغذها و باور روان دائم یک حماقت بودن! تمام زندگیم را زیر دندانهای فشرده ام تا صبح می جوم! و من در کدو.