تقدیم به عزیز غائب همیشه حاضر من. چندیست که ظلمات سایه ای از ابهام در وجودم ایجاد کرده. مردد به ای سو و آن سو گام بر می . دلم که برایت تنگ می شود . کاش حرف هايت با عمل يکی بود. هراسی نیست از این امید که ارزش صبوری ندارد? هفت قدم تا تو.

من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرفها وصداها می آیم. بله اسفند ماه خورشید از مقابل صورت فلکی حوت طلوع می کنه. ستاره های این صورت فلکی طوری کنارهم قرارگرفتن که شبیه دهن بازیک ماهیه. باله های ماهی با حرکت آرامی تکان می خورند و.

نوشته های يک پسر چند ساله! تازیگا خیلی غر میزنم شدم شبیه پیرمرد های 60 70 ساله که همش به بچه هاشون غز میزنن . جاده زندگی ما شده سر بالایی داریم جوون میکنیم برسیم به بالا شاید سرپایینی رو دیدیم اما هرروز که میگذره سربالایی اونقدر شیبش بیشتر میشه که موتور ماشینم هم کشش بالا بردن من رو به اون سربالایی نداره نه اشتباه نکنید مشکل از وزنم نیست مشکل از وزن مشکلاتم هست . تا حالا از این زاویه به قضایا نگاه نکرده بودم دقیقا همینطوره بله! آن دختر.

که خاموشی تقوای ما نيست . و مثل يک پيش بينی درست از آب در نيامده در هوا معلقم. بله من هنوز زنده ام . آينه اين را اثبات می کند و لکه ی بخار نفس هايم که روی شيشه برق می زند. من هنوز زنده ام و بی وقفه و ثابت تکه های معلق هوا را می بلعم. ای دکتر مغموم تو را آن به که لب فرو بسته باشی! من در کشاکش جدال زندگی هنوز دارم با بودن دست و پنجه نرم می کنم. مثل وجود که درد را مثل سکوت که حرف را مثل هبوط که عرش را.