چند ورق کاغذ و یک دونه قلم. دل نوشته های یک شاکی. جهان بینی های فروغ الزمان. من آنقدر نترسیده ام که ترسیدن یادم رفته است. من خودم را داشته ام در تمام این سال ها , دختر لوس ده ساله ی بزرگی که به تکواندو برای محافظت از خودش نیاز نداشته , چون کلمه داشته , اعتماد به نفس داشته , ایمان داشته که بعد از هر شکست پیروزی ست.

به دیواره ی ذهنم تکیه زدی و گاهی روی کاسه ی سرم ضرب می گیری با صدای قدم هایت و از فرط بی حوصلگی گاهی آواز می خوانی در مغزم. مردم این سر دردها را میگرن میخوانن اما من میدانم. در حال ساختن خاطره های ناب هستیم. میخواستم خودکار خوب بفروشم به جوانکی که نگاهش معذبم می کند. و چه دانه هایی که در می داد. آن سرش کلاف گره های کور.

یک نکته از تو . از آنچه می دانیم سود نمی بریم. و آنچه را نمی دانیم نمی پرسیم. تا بر سرمان نیامده نمی ترسیم.

با سلام خدمت همه دوستان عزيز. متاسفانه به علت بستري بودن استاد خاليبند در بيمارستان به علت جراحي دور جديد كلاس هاي استاد خاليبند از. به مثال درس توجه كنيد.

بایدها و شایدهای جدید! دلم می خواست . ریشه یابی نزول بلایا بر مردم. بسیار سفر باید تا پخته شود خامی. در جستجوی نا کجا آباد. از تو تنها وصف دیدارت نصیب ما شده. گاهی احساس پیری به سراغ آدم میاد حتی در اوایل دهه سوم زندگی.

نفس تو هنوز وحشي است تو را زمين مي زند.

واسه همیشه تو خاطرم مردی. ای رویای مرده درخاطرو خاطراتم. و اینک بعد از خیانت تو. عدد مقدس هفت رو نحس کرده! ای کاش به هفت نمی رسید. این سالهای خفته در رویا. ای کاش به هفت نمی رسید. و تو ای بانی این نحسی. جرم خود را بر روی دوش من نینداز. آری من عادت کرده بودم به بخشیدن عشق معصوم. طفلکی عشق که بعد تو در دلم محکوم به بی آبرویی شده.