برای تویی که بعد از اومدنت من با نام مادر خطاب میشم از طرف تو. برای تویی که نمیدونم کی قراره تو آغوش بگیرمت. حتی اگر هیچوقت برای تو خواهم نوشت. نا گفته هایی که روزی باید گفت و شنید. رتبه ی اول کنکور 90. سه تا و خورده ای برای همه. نوشته های فرشته ای که انسان می شود.

گاهی اوقات تنهایی روحم را می خورد. برای فرار از این تنهایی به هر دیواری چنگ میزنم. انعکاس صدایم در این اتاق خالی. و هیچ دلی برای همراهی کردن. و باز هم باز خورد فریادم به خودم. هر آشنایی تازه اندوهی تازه است. مگذارید که نام شما را بدانند و به نام بخوانندتان. آری آغاز دوست داشتن است.

کاش بودی تا دلم تنها نبود تا اسیر قصه فردا نبود. بیخود نبود احساس خوشبختی نکردم از بازگشتت. کاش برنمیگشتی تا همان تصویر محو مهربانت در خاطراتم میماند. افسوووس حال درد از دست دادنت همراه شد با نفرتی تلخ برای همیشه. بازهم به امید دیدار این دنیا یا آن دنیایش مهم نیست تنها به امید دیدار. اینبار نه برای ابراز عشق بلکه برای. آه افسوس از آنهمه عشق و اشتیاق هیچ نمانده جز خاکستر نفرت. آه ناگهان چقدر زود دیر می شود! ازم خواستی اجازه بدم برگردی! چه روزها وشبها که از خدا خواستم برگردی! .