امیدی را که از من دور کردی تنگ در اغوش میکشم با تو که نه اما با خوش بینی ام اشتی میکنم! این دفعه مراقبش میشوم به دندان گرگ ها و نیش مارها و مکر روباه ها و چشمهای تنگ نمیسپارمش! زیر چکمه های نامردان رهایش نمیکنم. این دفعه وقتی خواستم دست کسی بدهمش چشمانم را باز میکنم. زیباترین پاره ی وجودم را میسپارم به اهلش مبادا دوباره دقش بدهند. دوباره باور میکنم که همه ادمها خوب و صادق و قشنگند اما باورم را روی همه امتحان نمیکنم! و به کارما هم شدیدا معتقدم! نوشته شده در یکشنبه .

ظ توسط پسر بی سایه نظرات . حتی شده فقط برای یک بار بیا من واقعا محتاج شنیدن تو ام. ظ توسط پسر بی سایه نظرات . در آستانه ی سی سالگی. داره سی سالم میشه فردا تولدمه و تو پنج ساله ک تولدم رو تبریک نگفتی ممنونم بانو که یادما. ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻫﻲ ﻧﺒﺎﺵ! .

آرم های کمپانی های خودرو سازی. خورشید باشد ذره ای از خاکدان کوی تو.

خداحافظ دوستان خداحافظ محیای من. این شعرارو که یه دوست به عنوان نظر تو وبم گذاشته رو تقدیم میکنم. من زخمهای بی نظیری به تن دارم. بعد از ت و آدم ها. تنها خراش های کوچکی بودند بر پوستم. به پای ت و نرسیدند. در این وب برای همیشه تخته شد. سلام عشق من خوبی عزیز.

عشق با حسرت ديدار تو بودن زيباست. دوست داشتن هميشه گفتن نيست گاه سکوت است و گاه نگاه. حضرت عشق بفرما که دلم خانه توست. با تو همه چی آرومه. فردا من و حسین مامان و بابای واقعی میشیم . اسم پسرمون رو میخواییم امیر حسین بزاریم . اینطوری من دوتا حسین دارم. نوشته شده توسط حسین و زیبا با موضوع. امروز یکشنبه 9 شهریور 1393. شاید دو سه سالی هست که پست نذاشتم.

حالا که همش تو رویاست بذار دلتنگت بمونم. مرگ بیداری برا من اینو خیلی خوب می دونم. قلب من می گه که هستی اما چشمام می گه نیستی. خیلی سخته باورم شه که تو پیشم دیگه نیستی. بگو که هنوز چشاتو رو به عشق من نبستی. چشم من می گه تو رفتی اما قلبم می گه هستی. مگه میشه تو نباشی تو مثه نفس می مونی. دستای گرمتو کاشکی تو به دستم برسونی. دستم بی تو بی پناه می میرم وقتی نیستی. مگه میشه باورم شه که تو پیشم دیگه نیستی. حالا که همش خیاله بذار دستاتو بگیرم. بذار تو فرض محالم با تو باشم تا بمیرم. که پنهان می شوی گاهی و پیدا می.

می نویسم د ی د ا ر تو اگر بی من و دلتنگ منی یک به یک فاصله ها را بردار. دوراهی بین فراموش کردن و انتظار است. گاهی کامل فراموش میکنی و بعد می بینی که باید منتظر می ماندی. گاهی آن قدر منتظر می مانی که می فهمی زودتر از اینها باید فراموش. به اندازه آسمانت دیروز آرزم داشتم. و میخواستم دست اتفاق رو بگیرم. اما امروز فهمیدم اتفاق هم که بیفتد. باز من زندگی خواهم کرد.