سلام نه می توانستم گرده ی مرموز ماه باشم تا بپاشم بر پروانگی ی اندامت نه ماده شيری که تورا . سلام با دشتها چيز شگرفی نبود اگر پرنده ای که تو هستی هشت پرستو نمی شد در مجال بال پرانهايش . سلام به زودی با سبدی از بوی سکنگور و نسترن باز می گردم .

می نشیند روی شانه گیسوانی بیشتر. هر کسی را دوست داری زودتر گم می کنی. درس خود را بار ها در آزمون پس داده ایم. شک نکن در عشقمان با امتحانی بیشتر. مستی ما را توان جام های تازه نیست. دوستان از دشمنان بهتر خیانت می کنند.

من به ندرت پيش مي آيم. صداي زنگوله ي گوساله در خيابان هاي شلوغ. به آفتاب سلامي دوباره خواهم داد. زندگي از آن من است. تا زندگي كنم آن را به شيوه ي. از بس به تاريكي دشنام دادم دل روشنايي ام گرفت. فرد موشه ي ۱و۲ در پست هاي قبل هنوز جول جول ميكنند. شب رفت و آفتاب در آمد. خورشيد از نقاب در آمد.

با تشکر از همه ی پرندگان سبکبالی که از آسمان دریاچه ی قو می گذرند. چند دوبیتی نذر دست های علمدار کربلا. دلش سرچشمه در سرچشمه جوشید. به سمت رود رفت و لحظهای بعد. فرات از دستهایش آب نوشید. دوبیتی هم دو دست از دست داده است. دلم تنگ است یا باب الحوائج. تو را این تشنگی از پا نینداخت. تو را آزرده کرد ام ا نینداخت.