ولی آخرش همیشه قمارخونه س که برنده نهائیه و این معنیش این نیست که به تو خوش نگذشته. مثل اتفاق ساده ای که هیچوقت قابل حدس زدن نیست.

در بلاگفا احساس امنیت نمی کنم. بر می گردم خانه ی خودم. نوشته شده در جمعه 8 دی1391ساعت 5 بعد از ظهر توسط یلدا.

آدمی که میدونه اما نمیدونه! باز شب عید باز خونه تکونی باز خونه های خاک خورده. وقتی از خواب زمستانی بیدار میشی. درس معلم ار بود زمزمه محبتی. سيزده تايی اوقاتی برای بودن. سيزده تايی ميخواهم زنده بمانم! بعد از قرن بيستم. وقتی کلاغه به خونه اش نرسه! مادر گرامی - فرزند پر رو. برای اونايی که ادعا دارن عاشق نيستن. خفت از راه دور! باشگاه مدیران و متخصصان.

شاید او هم نداند! این جا کسی است پنهان دامان من گرفته خود را سپس کشیده پیشان من گرفته. این جا کسی است پنهان چون جان و خوشتر از جان باغی به من نموده ایوان من گرفته. این جا کسی است پنهان همچون خیال در دل اما فروغ رویش ارکان من گرفته. این جا کسی است پنهان مانند قند در نی شیرین شکرفروشی دکان من گرفته. جادو و چشم بندی چشم کسش نبیند سوداگری است موزون میزان من گرفته. چون گلشکر من و او در همدگر سرشته من خوی او گرفته او آن من گرفته. در چشم من نیاید خوبان جمله عالم بنگر خیال خوبش مژگان من گرفته.

هذیان در تب ۳۶۰ درجه. چهارشنبه 13 مردادماه سال 1389. هر بار که یکی از دوستانم از این جزیره میره به یه دنیای دیگه دلم میگیره. با اینکه می دونم میره جایی که خیلی از اینجا بهتره باز هم حتما برای. گریه میکنم و میاندیشم که باز تنها تر شدیم. و اونها هم میرن که تنهایی های. توکا نیستانی هم دوهفته ایه که رفته و مریم و صبا تا آخر مرداد میرن. در آغاز هر فصل کسانی رو در ذهن دارم که اسمهاشون رو مرور کنم و بگم. جات خالی رفتی و ندیدی تابستان یا پاییز امسال مثل هیچ کدوم از فصل.

باد را با ید کشت. باد ویرانگر پائیزی را می گویم! از چه رو میشکنی. ساقه زنیق را باد! عاقبت بر تو و بیداد تو خواهد شورید. دوستان ببخشید چند وقته بدجور خوردم تو دیوار به خاطر همین حوصله نوشتن ندارم! این چندتا دیالوگ رو بخوونین و یکم حال کنین.