خواندن این وبلاگ کار هر کسی نیست. معمولا خواننده های این وبلاگ بد جوری از کوره در میروند چون هیچ کس طاقت این همه حقیقت را از زبان یک دیوانه ندارد. خسته تر از آنم که لیوانی چای آرامم کند. آغوش ترا میخواهم در جنگلی ناشناس.

خداحافظی با وبلاگی که دوستش دارم. تا دوستانم مشکل برای خوندن مطالب نداشته باشن. مرز در عقل و جنون باریک است.

امان از این مامانه پر مشغله که وقت نکرده عکس های تولد 2 سالگی من را حداقل اینجا بگذره. با اینکه خیلی وقته از تولد 2 سالگیم گذشته با اجازتون چند تا از عکس هام را اینجا می ذارم که شما هم ببینید. ظ توسط محمدپارسا رمضانی نظرات . وای وای ببخشید که اینقدر دیر اومد. آخه این مامان بهار پر مشغله همش این لب تاپش را توی شرکت می ذاره و میاد خونه و من نتونستم بیام و عکس های تولدم را اینجا بذارم که یادگاری بمونه.

پارک ممنوع و الا پنچر می شوید. مطالب کم نظیر از اساطیر ایران باستان. تنهایی ام در لحظه های خاکستری. تا شقایق هست زندگی باید کرد. وای نمی دونید چقدر خوشحالم و نمی تونید درک کنید که اومدن فرشته ای دیگر به زندگی ما چقدر رنگ و بوی جدید داده. خدایا مهربون من دیگه چه ناشکری دارم بکنم با داشتن دسته گل های زیبایی مثل پارسا و پوریا.