شیشه ی دلم خرد شد. شعری که شهریور شروع شد و پاییز تمام! قسمت آغازین شعر الهام گرفته از شعر زیر است. حالا بگذریم که این بار هم.

هرگز کسی اينگونه فجيع به کشتن خود برنخاست که من به زندهگی نشستم ! و عجیبه که هنوز هم گاهی به آدم هایی فکر می کنم که اینجا بهم داد. فقط یک دم حس می کنی که در این دنیا تنهایی. و برای همیشه تنها باقی خواهی ماند . کم کم تفاوت ظریف میان نگه داشتن یک دست. و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت. اینکه عشق تکیه کردن نیست. و یاد میگیری که بوسه ها قرارداد نیستند.

سکوتم را نکن باور! نوشته شده توسط افق روشن در ساعت لینک. من از همان روزهای پاییزی که باد خنک صبح گاهی صورتم را نوازش میداد میدانستم! من شاگرد زرنگ کلاس بودم و دبیر نقشه کشی هم نامردی نمیکرد و آخر هفتهها کلی کار برایم تهیه میدید . من هم ناسلامتی گل سر سبد هنرستان بودم و نمیتوانستم نا امیدش کنم .

شهرام بنازاده - اقاقی در دی. شاید به پاس حرمت ویرانه. در سوگ افسرده ی پرسش. شمعی به دست خاطر آزرده من. میان حلقه کهنه ترین بغضهایم. من و قندان نیمه خالی. از فنجان چایی که تو از دور.

من اینجا بس دلم تنگ است . این را در وبلاگ بنویسید! 8207;در Twitter به اشتراک بگذارید. 8207;در Facebook به اشتراک بگذارید.