اینک همه شدن قاضی و من شدم متهم کاری که حتی فکر کردن در موردش برایم حرام بوده و هست . عیبی ندارد همیشه صبور بوده ام و همیشه تو برنده . کاش در واپسین روزهای بیست و تلخ سالگی ام خبر های خوب برایم می داشتی . من بیمار نگاهتم و تو هیچ .

جایی برای اندکی تأ مل و تنهایی. فکر میکند اختراع میکند سرگرم کارو زندگی و سیاست میشود و . یادش میرود که عمرش محدود است و از یاد می برد که کمی هم به خود برگردد . زندگی را بفهمد و برای خود و عزیزانش زندگی کند نه آنگونه که ماند چندین نسل قبل از خود زندگی را از هم تقلید میکردند . آی گلهای فراموشی باغ! مرگ از باغچه خلوت ما میگذرد داس به. می برد از بر ما . چکامه یی برای تابه - حسین بناهی.

دلم تنگه خدا اروم نمیگیره. شب آخر ولی دلم بازم گرفته. مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی SID. زیبا با دلی به وسعت دریا. غم این غفته چند آب در چشم ترم می شکند.

نظر فکن به من که من. همیشه با تو بودهام همیشه با تو بودهام. اگر که حال پرسیام تو نیک میشناسیام. من از درون قصهها و غصهها برآمدم. حکایت هزار شاه با گدا. حدیث عشق ناتمام آن شبان به دختر سیاه چشم کدخدا. ز پشت دود کشتهای سوخته درون کومه های سیاه. ز پیش شعلههای کورهها و کارگاه. رخم به سیلی زمانه خو گرفته است. اگر چه در نگاه اعتنای کس نبودهام. یکی ز چهرههای بیشمار تودهام. که در خروش آمدی به جنب و جوش آمدی.

با تمام یکرنگی پا به دنیای پر از رنگ و ریا می گذارم و خاطره هایم را برای تنها خود می نویسم . یه سال دیگه بزرگ شدم. بزرگ شدم و بزرگ و بزرگ. کاش غصه تموم می شد.

نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت. به غمزه مساله آموز صد مدرس شد. که خدا از آدم گرفت. انگار آماده ای که به خودی که قالبت بشه در بیایی . اما هیچی راضیت نمیکنه . و تا به مطلوب نرسی رهات نمیکنه.

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه. باغبان از پی من تند دوید. سیب را دست تو دید. غضب آلوده به من کرد نگاه. سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک. و تو رفتی و هنوز. سالها هست که در گوش من آرام. خش خش گام تو تکرار کنان. دو دریچه دو نگاه دو پنجره. دو رفیق دو همنشین دو حنجره. دو مسافر تو مسیر زندگی. دو عزیز دو همدم همیشگی. باهم از غروب و سایه رد شدیم. قصه ی عاشقی رو بلد شدیم.