آن نگاهی که مرا شهره وپاینده نمود. عاجزم کرد ه به درگاه گدا بنده نمود. آنکه با رمز نگاهی منو زنجیر کشید. دید من بنده ی عشقم لبکی خنده نمود. من اگر بنده ی عشقم تو چرا توبه کنی. بارها توبه شکستم منو شرمنده نمود. منت عشق فقط عاشق دیوانه کشید. گرچه در روضه رقیبان همه بازنده نمود. هراسم از نگاه چشم مست است. که امشب چشم ساقی می پرست است. چنان آلوده ی چشم خمارم. ندانستم که ساقی چیره دست است.

یاروصبح تاشب توخیابون مخ میزنه. بعدمیگه دنبال نیمه گم شده ام میگردم. الهی من قربونت برم,.

دل نوشته های دوست و اندکی شعر. بگو با من هم احساسی. احساسی وجودم را لبریز ز خواهش کرده. خاطرم مست و رویایی به سوی خلوت پاکی می رود که غرق لذت است. شیرین ترین لبخند آشکار من را ببین. و اشک شوق چشمانم را. دلتنگ تو هستم ای بی تو شب هایم تار. ستایش می کنم این احساس باشکوهم را. آنچه می ماند حرف های نیش دار آدمک های تو خالی نیست. آنچه می ماند قلب شکسته و زخمی روح بیمار نیست. و ندامت حاصل از زخم زدن بر دل ها.

راز شادی در لذت بردن از چیزهای ساده است. وقتی از چشم تو افتادم دل مستم شکست. عهد و پیمانی که روزی با دلت بستم شکست. تو را دیدم حواسم پرت شد. کوزه ام بی اختیار افتاد از دستم شکست. در دلم فریاد زد فرهاد و کوهستان شنید. بعد تو آیینه های شعر سنگم میزنند. عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد. قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست. وقتی از چشم تو افتادم نمیدانم چه شد. بی هیچ خ ب ری. با کوله بآر ت نهایی م.