من هیچگاه برای کسانی که قبل از خواندنم نیاز دارند به من برچسب بزنند نمینویسم. تو میدانی که انسان بودن و ماندن چه دشوار است. چه زجری می کشد آن کس که انسان است. و از احساس سرشار است. درباره ي يتيمان مبادا آنان گاهي سير و گاهي گرسنه بمانند .

جديدا متوجه شدم كه ! و اما پایان نامه. این ترم واحد پایان نامه رو اخذ نموده ام. هر چه به سبک خودم با این واحد شوخی می کنم اون انگار شوخی سرش نمی شه. البته از بچه هایی که قبلا پایان نامه رو گذروندم شنیدم که شوخی نداره. اما گفتم بذار شانسمو به قول بچه کوچولوها انتحان کنم که دیدم نه باید با وقار و متین باهاش برخورد کنم. حلالیت می خوام اگه از خوندن نوشته های من خاطرتون رنجیده یا آزرده شد . بالاخره این خاصیت حرفه که ممکنه حتی اگر آدم نخواد اثر خوبی به جا نذاره! و حرفی که می خواست بزنه رو در ادامه گفت.

نویسنده ای که نوشتنش نمی امد. اخرین پستم 69 روز قبل از ازدواجمه و این پست رو گذاشتم فقط به افتخار. دخترم بهار که اولین روز زمستون اومد و به زندگیمون عطر و بوی بهار رو اورد. دیشب رفتیم و کارتا رو سفارش دادیم . 130 تا 67 تومن خوب در اومد . کارتش هم قشنگه دستم برسه عکسشو میزارم .

به اینجا که میرسم نه حرفی برای گفتن دارم. امشب در گذشته خاطراتم کسی وجود دارد. کسی که تندیس بلور خاطراتم را. در دستانش دفن کرده ام. تو دریا بودی و مفهومی از اوج. و این دل مواج سهم من بود. که با تمام شبهای دنیا. فكر نكنين نفيسه ديگه نمينويسه. اين صفحه نذر چشمان تو بود.

بی آنکه واژه ها را انتخاب کنم. میخواهم صاف و ساده از تو بنویسم از تو که میدانم با اینکه بدم همیشه دوستم داری و مهربانی ات را از من دریغ نمیکنی.