فک میکنم از اسم وبلاگم معلوم باشه اینجا چه خبره! خاطره هام رو هم مینویسم! میگن خاطرات دوران دبیرستان شیرین میشه بعدا! آخه تو دفتر نوشتن با خودکار خیلی سخته! شخصی ترهاشو اصلا انتشار نمیکنم. وگرنه بدون اجازه مینویسم! وگرنه بدون اسم و مجهول ازشون یاد میکنم! چه بسا آنچه امروز داری آرزوی فرداهای تو باشد! یکی از خصوصیات عجیب بشر است که خودش نمیتواند خودش را ببخشد! داستان های من و دوستانم! حرق های دل من.

اگه میخواین دلیل ایجاد این وبلاگ رو بدونین فقط پست شمارۀ 1.

برا اون عزیزانی که از وب قبلیم اومدن اینجا بگم که من واقعا نمیخواستم وبم رو عوض کنم. ولی پرشین خیلی رو مخم بود که اومدم اینجا. دعا کنید میهن بلاگ دیگه چیزیش نشه. و اما برای دوستان جدید. وب قبلی من تو بخش لینکا هست. پروفایل هم تو میهن بلاگ نداره خواستین بگین تو یه صفحه بذارم. من اصلا آدم خشنی نیستم ولی نمیدونم چرا متن پستای ثابتم اینجوری نشون میده! اصلا نترسین و با آرامش بیاین داخل! .